طبيب برجسته‌

وقتى انسان واقعاً نگاه مى‌كند، مى‌بيند كه اين آقاى دكتر فاضل، حقاً يك عنصر شايسته و برجسته است. من حقيقتاً اين را اعتقاد دارم و از اينكه ايشان اين مسئوليت را دارند، خوشحالم. در آزمايشهاى گوناگونِ اين كشور، ايشان امتحان خوبى داده‌اند. اينها خيلى مهم است. «فى تقلّب الاحوال علم جواهر الرّجال».[1] آن روزى كه با يك تلفن يك مركز، ايشان بلند مى‌شود با يك كيف به هشت كيلومترى خط تماس در جبهه‌ى جنگ مى‌رود و در آنجا اتاق عمل راه مى‌اندازد و مدتها در آنجا مى‌ماند و مرتباً عمل مى‌كند، نه منتظر يك بارك‌الله از كسى است، نه منتظر دانستن اين و آن است، نه منتظر اين است كه اسمش در عِداد كسانى كه براى انقلاب و جبهه خدمتى كرده‌اند، بيايد و اين و آن بگويند، هيچ‌كس هم نمى‌گويد، هيچ‌كس هم نمى‌داند، هيچ‌كس هم نمى‌فهمد، اينها مهم است و خيلى ارزش دارد. كسى كه قدر انقلاب را مى‌داند، از انقلاب استقبال مى‌كند؛ يعنى مثل يك ماهى كه در آب بيايد. اين، ارزش دارد. اين، غير از غريبه‌ها و بيگانه‌ها و كسانى است كه از روى مصلحت، با دستگاهى كار مى‌كنند. با اين رتبه‌ى علمى هم كه بحمدالله ايشان برخوردار هستند و دوست و دشمن در اين جهت اختلافى ندارند و متفقند و با آن سوابق انقلابى- كه واقعاً سابقه‌ى انقلابى يعنى همين- و بدون يك ذره انگيزه‌ى مادّى، خدمت خود را انجام مى‌دهند. اگر واقعاً مسئله‌ى انگيزه‌ى مادّى باشد، جراح و طبيب برجسته‌اى مثل ايشان و خيلى از شماها، مثلا چند درصدِ آن درآمدهايى كه ممكن است در شغل معمولى به دست آوريد، در شغل دولتى گيرتان مى‌آيد؟ اين كجا، و آن كسانى كه براى وزارت كيسه مى‌دوزند و مى‌روند و در كار دولتى مى‌افتند، كجا؟ حالا وزارت كه در آن زمان‌ها بالاتر از اين حرفها بود كه بشود اين‌طورى حرفش را زد. نخير، مديركل جايى كه بودند، ديگر يك فاميل- كه بچاپند و بدزدند و ببرند و خودشان را از خاك سياه، به عرش اعلاى مادّى برسانند- تأمين شده بود.

حزب‌اللهى كيست؟

امروز اين بنيان، همان بنيان صحيحى است كه وجود دارد. چيزى كه مى‌خواهم به شما برادران عزيزى‌

[1] - نهج‌البلاغه، كلمات قصار، ش 217.