اگر ما در دانشگاه جلسات فراوانى هم گذاشتيم، سخنرانى هم كرديم، مسجدهم رفتيم، در گزينش هم دخالت و شركت كرديم، در تعيين استاد معارف هم حاضر و ناظر بوديم و وظايفى را هم كه عرض كردم، انجام داديم- كه همه‌ى آنها هم خوب و لازم و مهم است- اما از سوى دانشجو، به ما اعتماد و اطمينان و اميد و تكيه نشد، نمى‌توانيم بگوييم توفيق پيدا كرده‌ايم.

مجادله و زورآزمايى‌

البته متأسفانه از همان چند سال قبل كه مسئله‌ى نمايندگان روحانى دردانشگاه‌ها مطرح شد، شايد بعضى از جريانات هم بودند- احتمالا مسئله‌ى فردى هم نبود- كه به نظرشان رسيد، يا بايد اين عنصر روحانى را در اختيار بگيرند، يا بايد حذفش كنند! دربعضى از دانشگاه‌ها، اين مسئله مشاهده شد. البته همه‌ى دانشگاه‌ها را نمى‌گويم؛ ليكن شايد در بسيارى از دانشگاه‌ها، يك مجادله و زورآزمايى به اين شكل به وجود آمد.

اين‌طور چيزها، انصافاً مانع خيلى بزرگى بر سر راه انجام تكليف روحانى و عالم محترمى است كه در دانشگاه سكونت و اقامت مى‌كند و او را به كارهاى ناخواسته مى‌كشاند؛ ليكن به اعتقاد من، تا آنجايى كه ممكن است، بايستى از ورود در ميدان‌هاى ناخواسته اجتناب كرد؛ ولو كسانى نخواهند بگذارند و طورى برخورد بكنند كه گويا آدم را ناگزير مى‌كنند. درعين‌حال، آنجايى كه بايد باشيم، بايستى حضور داشته باشيم.

روحانى، متعلّق به همه‌ى دانشجويان‌

آقايان در دانشگاه‌ها، عمده‌ى تلاششان بايد اين باشد كه متعلق به همه‌ى دانشجويان باشند؛ حتّى آن دانشجويى كه از لحاظ خط و ربط، مورد پسند شما نيست. البته كار سختى است، شايد در بعضى از جاها هم ناممكن بشود؛ ليكن همه‌جا اين‌طور نيست.

به نظر من، در بسيارى از جاها و شايد بتوانيم بگوييم در اغلب جاها، اين ممكن است كه روحانى طورى مشى كند و طورى عمل نمايد كه حتّى آن دانشجويى كه از لحاظ مشى و فكر سياسى و- به قول معروف- خط و ربط، اين روحانى را قبول ندارد، بگويد انصافاً آقاى خوبى است. اگر جايى درد دلى، يا