راهبردى خود دست‌يابند. موارد زير دراين‌باره فراموش‌ناشدنى است:

1. در زمان رياست جمهورى جيمى‌كارتر و پس از پيروزى انقلاب اسلامى، آمريكا با تشكيل نيروهاى واكنش سريع،[1] محاصره اقتصادى ايران و راه‌اندازى كودتاى نافرجام نوژه، حمله شكست‌خورده به طبس و تحريك عراق بر آغاز جنگ تحميلى، به مقابله با ايران پرداخت كه تلاش آمريكا در همه اين موارد به شكست انجاميد و راه را براى گسترش اصول‌گرايى اسلامى در جهان هموار كرد. يكى از ادله اصلى شكست كارتر در دوره دوم كانديداتورى شكست‌هاى پياپى سياست‌هاى آمريكا در قبال ايران بود.

2. در زمان رياست جمهورى رونالد ريگان، آمريكا با استفاده از راهبرد «جنگ خفيف»، يعنى جنگى همه‌جانبه- اقتصادى، سياسى، تبليغاتى و فرهنگى- عليه دو دولت انقلابى ايران و نيكاراگوئه، شديدترين تلاش‌ها را به‌كار گرفت؛ و هرچند به‌دليل برخى مشكلات نيكاراگوئه، به‌طور موقتى توانست زمينه را براى پيشروى ضدانقلابى‌هاى نيكاراگوئه به‌سوى قدرت باز كند، در ايران مجبور شد، رسوايى «ايران گيت» و التماس به ايران جهت برقرارى رابطه را بپذيرد. انقلابى‌هاى نيكاراگوئه نيز دوباره قدرت را در اختيار گرفتند.[2]

3. در زمان رياست جمهورى بيل كلينتون از حزب دموكرات، «راهبرد مهار دوگانه آمريكا»، يعنى مهار ايران و عراق به‌اجرا درآمد و وى براى ضربه زدن به حيثيت ايران، كشور ما را در كنار عراق، صدام‌حسين، قرار داد.

مهم‌ترين اهداف اعلام شده اين راهبرد، تغيير در رفتار ايران در روند صلح خاورميانه و قطع‌

[1]. دفتر مطالعات سياسى و بين‌المللى وزارت امورخارجه، مجموعه مقالات سمينار بررسى خليج‌فارس، ص 81.

[2]. براى ملاحظه اقدامات آمريكا و ضدانقلابى‌هاى نيكاراگوئه و مشكلاتى كه باعث كسب قدرت توسط ضدانقلابى‌هاى اين كشور گرديد، بنگريد به: انقلاب نيكاراگوئه، ساندنيست‌ها و علل شكست آنها( مجموعه مقالات)، صفحات مختلف؛ رابينسون و ورثى، جنگ رؤياها، صفحات مختلف؛ ملكوتيان،« انقلاب از آغاز تا فرجام، مرورى بر ويژگى‌هاى هفت‌گانه مشترك انقلاب‌ها»، مجله دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران، ص 204- 200)