بعضى از تلاش‌هاى آمريكا در ايران- كه بيانگر وابستگى شاه به آمريكا بود و بيش‌ازپيش، بر اطمينان ايرانيان بر آن حقيقت مى‌افزود- عبارت‌اند از: درخواست آمريكا براى كسب مصونيت ديپلماتيك براى اتباع آمريكايى در ايران و تصويب لايحه كاپيتولاسيون؛ ورود هزاران متخصص نظامى آمريكايى و ارزش‌هايى كه به كشور تزريق مى‌كردند؛ مداخله نظامى شاه در عمان (ظفار) براى سركوبى شورشيان؛ ارسال تجهيزات نظامى توسط شاه به مراكش، اردن و زئير؛ درگيرى نظامى ايران در سومالى؛ عمليات نظامى عليه ناراضيان بلوچ در پاكستان و ارسال جت‌هاى فانتوم براى حفظ رئيس جمهور تيو[1] در ويتنام جنوبى.

همه اين مداخله‌ها و درگيرى‌هاى نظامى يا تجهيزات ارسالى، براساس دكترين ژاندارم‌هاى منطقه‌اى نيكسون و به اشاره آمريكا، در راستاى منافع بين‌المللى اين كشور صورت مى‌گرفت. ازاين‌رو، به محمدرضاشاه به‌عنوان يك عنصر آمريكايى نگريسته مى‌شد.

وابستگى، راه هرگونه ابتكار عمل و پيشرفت‌هاى واقعى كشور را بسته، كشور را به عاملى براى اجراى مطامع و خواسته‌هاى بيگانگان تبديل كرده بود.

و) روابط با اسرائيل و آفريقاى جنوبى‌

روابط شاه و رژيم صهيونيستى يكى از موضوعات مهم مخالفت‌هاى عمومى با وى بود. برخلاف نظر عموم مردم ايران و افكار عمومى در جهان عرب كه خواستار نابودى رژيم صهيونيستى اسرائيل بودند، شاه روابطى گسترده با اين رژيم داشت. در يكى از منابع طرف‌دار رژيم شاه آمده بود، هدف كنونى حكومت‌هاى تندروى عربى، يعنى نابودى اسرائيل، مقابل دكترين سياست خارجى ايران قرار دارد.[2]

بدين‌ترتيب، محمد رضاشاه 65% نفت مورد نياز رژيم صهيونيستى را تامين مى‌كرد، كالاهاى اين رژيم به‌سوى ايران سرازير بود، ساواك و موساد همكارى گسترده‌اى با هم داشتند و آژانس يهود كه فعاليت عمده‌اش مهاجرت دادن يهوديان به سرزمين فلسطين بود،

[1].Thieu .

[2]. فرمانفرمائيان، تحليل تاريخى سياست خارجى ايران از آغاز تا امروز، ص 62.