آمريكا (و متحدانش)، پس از ناكامى در رويكرد جنگ سخت براى مقابله با انقلاب اسلامى (كودتاى نوژه، جنگ‌هاى قومى و منطقه‌اى كردستان، خوزستان، تركمن صحرا، بلوچستان، جنگ تحميلى 8 ساله و ...) با رويكرد جنگ نرم وارد كارزار گرديد و با وجود هشدارهاى مقام معظم رهبرى، دشمن موفق شد در غفلت فرهنگى- اجتماعى، اركان حمايتى نظام را مورد هدف قرار دهد و در يك دهه فعاليت، پايگاه معتنابهى در حوزه رسانه‌اى، دانشگاهى، دانشجويى، روشنفكرى و عرصه‌هاى توليد و توزيع انديشه (قدرت نرم) براى خويش فراهم سازد و اپوزيسيون سنتى را به عنوان نماد جعلى مبارزه با جمهورى اسلامى ايران حفظ نمايد.

مقام معظم رهبرى در يك راهبرد بلند مدت از مفاهيم تهاجم فرهنگى (1370) تا ناتوى فرهنگى (1385) و جنگ نرم (1388) به عنوان دغدغه‌هاى اصلى كشور ياد مى‌كنند و اين نگرانى‌ها در هياهوى ساختگى غرب عليه ايران، به فراموشى سپرده مى‌شود.

رهبر معظم انقلاب ماهيت جنگ نرم كنونى نظام سلطه عليه انقلاب و نظام اسلامى را اينگونه تشريح مى‌نمايند: «يكى از مسئولان طراز اول رژيم صهيونيستى غاصب اسرائيل، در سال گذشته توصيه اى به آمريكايى‌ها كرد. اين توصيه كاملًا در مطبوعات خارجى و اينترنت منعكس شد و امر پنهانى و مخفيانه اى نيست. توصيه وى به آمريكايى‌ها اين بود كه بيهوده وقت خود را با عراق و كره شمالى و كشورهايى از اين قبيل تلف نكنيد. مسئله اصلى شما ايران است. اگر خاورميانه را مى‌خواهيد، وقت تان را مصروف عراق نكنيد، سراغ ايران برويد، كانون و سرچشمه آنجاست، اما