براساس اين حديث همان گونه كه فقهاء نيز تصريح كرده اند انجام عمل خودارضايى و استمناء از لحاظ شرعى موجب تعزير مى شود و حضرت على (عليه السلام) هم اين شخص را تعزير كردند.

چند نكته‌

نكته ى اول:

اين كه، از مجموعه ى آيه و رواياتى كه در باب استمناء وجود دارد- كه ما فقط به ذكرتعدادى از آن ها پرداختيم- حرمت اين عمل از لحاظ دينى قطعى و يقينى مى باشد و همان گونه كه شهيد آيت الله دستغيب در كتابشان ذكر كرده اند اين گناه، از گناهان كبيره محسوب مى شود.[1]

نكته ى دوم:

همان گونه كه قبلًا متذكر شديم، استمناء و خودارضايى منحصر در يك حالت خاص نيست، بلكه هر گونه كارى كه عمدى باشد و سبب گردد شخص به اوج لذت جنسى در زنان- و يا خروج منى برسد خودارضايى محسوب مى شود و از جهت شرعى نيز حرام مى باشد. و اگر در بعضى از اين روايات ديده شد كه ائمه معصومين (عليهم السلام) حالت خودارضايى و استمناء با دست را ذكر كرده اند به اين دليل است كه استمناء با دست، شايد بيشتر از حالت ديگر رايج بوده و لذا اين مورد به خصوص را ذكرنموده اند.

نكته ى سوم:

همان گونه كه ملاحظه كرديد در بعضى از روايات شخصى را كه مرتكب عمل زشت خودارضايى مى شود را به كسى كه «با خود ازدواج كرده» تشبيه فرمودند، اين تعبير اشاره به يك نكته ى مهم روانشناسى دارد كه ما بعداً متذكر آن خواهيم شد.[2]

نكته ى چهارم:

آن است كه، شايد كسانى كه- العياذ بالله- مرتكب اين عادت شوم هستند با ديدن اين روايات با خود فكر كنند كه ديگر هيچ راه نجات و سعادتى ندارند و ديگر نمى توانند بنده صالح الهى باشند، اما ما به آنها مى گوئيم: مطمئن باشيد اگر حقيقتاً توبه كنيد و تصميم به ترك اين گناه بگيريد خداوند با ديده ى رحمت و مغفرت به شما خواهد نگريست و گناهان گذشته شما را قطعاً خواهد بخشيد چرا كه اين وعده ى خود اوست كه فرمود:

«انَّ اللهَ هُوالتَّوابُ الرَّحيمُ؛[3]

خداوند توبه پذير و مهربان است».

وهمچنين در سوره ى شورى آيه 25 فرمود:

«وَ هُو الَّذي يقبَلُ التَّوبَة عَن عِبادِه وَ يعفُوا عَنِ السَّيئاتِ ...؛

و اوست خدايى كه توبه ى بندگانش را مى پذيرد و گناهانشان را مى بخشد»

پس هرگز نا اميد نباشيد اما توبه را هم نبايد به عقب انداخت، اى چه بسا به خاطر همين به عقب انداختن، ديگر توفيق توبه نصيب انسان نشود.

[1] - آيت الله سيد عبدالحسين دستغيب؛ گناهان كبيره، ج 2، چاپ هفدهم، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه ى علميّه قم، 1383.

[2] - ر. ك سؤال چهارم از فصل« ضررهاى خودارضايى و استمناء».

[3]- توبه: 104.