امام و مرجعيت‌

امام و مرجعيت‌

سيد عباس صالحى‌ زعامت امام، به مرجعيت حيات نوينى بخشيد. به همگان فهماند كه مذهب و دين‌دارى، در فطرت آدمى جاى دارد و غبار مادى‌گرايى نمى‌تواند جلوه حقيقت را، از رونق بيفكند و فرزانگان ديانت را، از بها و منزلت ساقط كند.

امام، در چهره يك مرجع مذهبى، توانست اقتدار مكنون مرجعيت را نشان دهد.

اعتلاى امت را در پرتو آن قدرت، به نمايش آورد. در روزگارانى كه بيگانگان آن را به سخره مى‌گرفتند و خودى‌ها، از قوت آن غفلت داشتند، امام پاى به صحنه نهاد، با شجاعت و شهامت خويش، نشان داد كه اين ابزار، كاردان مى‌طلبد و آن‌گاه كه در اختيار اهل افتد، خواب همزادان اهريمن را تيره‌وتار مى‌كند.

و چنين شد كه مرجعيت، از منصبى حاشيه‌اى، به اقتدار خويش بازگشت.

نقطه مركزى وحدت امت و نوك پيكان‌ستيز با دشمن شد و در اين ميان نقش‌