تحقق بخشد.

اقليت‌هاى مذهبى با انعقاد پيمان «ذمه» و اكتساب تابعيت مى‌توانند در ميان مسلمانان آزادانه زندگى كنند و از حقوق اجتماعى و امنيت داخلى و خارجى مانند مسلمانان بهره‌مند گردند.

و اين وظيفه حكومت اسلامى است كه مال و جان و ناموس و شرف آنان را محترم شمارد و نگذارد حقوق آنان به هيچ وجه مورد تعدى و تجاوز قرار بگيرد.

از نظر اسلام، ناموس اقليت‌هاى مذهبى كه در ذمه اسلام هستند، مانند ناموس مسلمانان محترم است.

بدين جهت، هنگامى كه على عليه السّلام اطلاع پيدا مى‌كند كه عده‌اى طغيانگر و ياغى به دستور معاويه به يكى از شهرهاى عراق حمله آورده‌اند و مال و جان و ناموس مردم را مورد تعدى و تجاوز قرار داده‌اند، بسيار متأثر مى‌شود و زبان به سرزنش مى‌گشايد و مى‌فرمايد: «به من خبر رسيده كه يكى از لشكريان معاويه، به زور خلخال و دستبند و گردن‌بند و گوشواره‌هاى يك زن مسلمان و يك زن ذمى را درآورده است و آنان نتوانسته‌اند از خود دفاع كنند يا از خويشان خود كمك بطلبند.»

در نظر على عليه السّلام ناموس مسلمانان و اهل ذمه به قدرى محترم است كه مى‌فرمايد: «اگر مردم مسلمانى از شنيدن اين واقعه از حزن و اندوه بميرد، بر او ملامت نيست، بلكه به نظر من اين مرگ،