پس در قسمتى از شب و روزت، تن خود را به خدا واگذار و به آن وسيله كه
با آن، به خدا نزديك مىشود وفا كن و كوشش نما كه داراى شرايط كمال و بىعيب و نقض
باشد، اگرچه تنت را بفرسايد، و هرگاه نمازت را با مردمگزارى، مردم را از خود
رنجيده و دور ننموده و نماز را ضايع مگردان؛ زيرا در ميان مردم، عليل و بيمار و
حاجتمند وجود دارد و من از رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله هنگامى كه مرا روانه
يمن مىساخت پرسيدم، چگونه با آنان نماز گزارم؟ فرمود: با آنها مثل نماز ضعيفتر و
ناتوانتر ايشان نمازگزار و به مؤمنين مهربان باش.[2]
در روايت حلبى نيز به نقل از امام صادق عليه السّلام آمده است: «هر كس به اندازه
يك وجب از جمع مسلمانان دور شود، قيدوبند اسلام را از گردن خويش بازكرده».[3] درنهج البلاغه آمده: «پيوسته ملازم
اجتماع بوده و هرگز به تفرقه نگراييد كه خدا پيوسته كمك كار جامعه مىباشد».[4] در خبر فضل بن شاذان نيز به نقل از
امام رضا عليه السّلام آمده است:
اگر گفته شود چرا در نماز جمعه خطبه قرار داده شده، گفته مىشود؛
زيرا جمعه محل حضور عمومى مردم است. خدا مىخواهد امير مردم آنها را موعظه كند و
نسبت به اطاعت خدا ترغيب نمايد و يا از گناه و سرپيچى بترساندشان و آنان را
[1] - فيض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، نامه 53:«
فاعط اللّه فى بدنك فى ليلك و نهارك و وفّ ما تقربت بهاللّه من ذلك كاملا غير
ملثوم و لا منقوص بالغا من بدنك ما بلغ و اذا قمت فى صلوتك للناس فلا تكن منفّرا و
لا مضيّعافانّ فى الناس من به العلّه و له الحاجه و قد سألت رسول اللّه حين وجهنى
الى اليمن كيف اصلّى بهم؟ فقال صمّ بهم كصلوة اضعفهم و كن بالمومنين رحيما».
[2] - كافى، ج 1، ص 404:« من فارق جماعة المسلمين قدر
شبر، فقد خلع ربقة الاسلام من عنقه».
[3] - فيض الاسلام، ترجمه و شرح نهج البلاغه، خطبه
127:« الزموا السواد الاعظم، فان يد اللّه على الجماعة و اياّكمو التفرقه».
[4] - وسايل، ج 5، باب 2، ابواب الصلوة الجماعة، ح 9:«
همّ رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله باحراق قوم فى منازلهم، كانوا يصلّونفى
منازلهم و لا يصلّون الجماعة».
اسم الکتاب : حكمت حكومت فقيه پاسخ به شبهات در مورد حكومت ديني المؤلف : ممدوحى، حسن الجزء : 1 صفحة : 85