دارد؟

پاسخ: به تصور برخى، قوانين جمهورى اسلامى ايران به پدر اجازه مى‌دهد تا بدون در نظر گرفتن علايق و تمايلات دختر خود، هرگونه كه خود تشخيص مى‌دهد در مورد ازدواج و زندگى آينده او تصميم‌گيرى نمايد و مطابق قانون، دختر در اين زمينه داراى هيچ حقى نمى باشد.

برخى ديگر اين گونه بيان نموده‌اند كه اين قانون صرفاً از باب احترام به پدر است و لذا اين سؤال را مطرح مى‌نمايند كه چگونه است كه پسران ملزم به رعايت چنين احترامى نسبت به پدر خويش نشده‌اند و يا اينكه چرا احترام به مادر در اين مسئله رعايت نشده است.

در جواب سؤالات فوق، ذكر نكات ذيل ضرورى است؛

1- رضايت دختر از شروط لازم براى ازدواج بوده و بدون آن، عقد صحيح نمى باشد.

در ماده 1070 قانون مدنى، صريحاً به اين مطلب اشاره گرديده است: «رضاى زوجين شرط نفوذ عقد است».

به اين ترتيب اگر دخترى وادار به ازدواج گردد، در صورتى كه هيچ رضايتى به آن نداشته باشد، چنين عقدى به لحاظ شرعى و قانونى باطل است و اگر دختر بدون رضايت به عقد ازدواج پسرى درآيد، اين دو زن و شوهر محسوب نميشوند مگر آنكه دختر بعد از عقد، به اين ازدواج راضى شود كه در اين صورت، عقد نافذ گرديده و نياز به خواندن عقد جديد نمى‌باشد.

2- مخالفت پدر با ازدواج دختر مى‌بايست دليل موجه داشته باشد.