مؤثر بر سلامت روان مانند وضعيت اقتصادى و حمايت اجتماعى عمل مى‌كند و منجر به كاهش شيوع افسردگى مى‌شود.[1]

ج. ديندارى و كاهش بزهكارى؛ بررسى‌ها گواه بر آن است كه بين ديندارى و بزهكارى و جرم و جنايت رابطه منفى وجود دارد و رفتارهاى مذهبى مى‌تواند بين آنها تمايز افكند.[2]

د. ديندارى و كاهش مصرف الكل و مواد مخدر؛ براساس تحقيقات انجام شده توسط «ادلف»[3]، «اسمارت»[4]، «اوتار»[5] و «ديويدز»[6] افراد مذهبى از مواد مخدر استفاده نمى‌كنند و يا بسيار كم مصرف مى‌كنند. از نظر «لوچ»[7] و «هيوز»[8] به ويژه در ميان عناصر مذهبى اصولگرايان كمتر از همه به مواد مخدر گرايش دارند و هر اندازه ايمان دينى فرد قوى‌تر باشد احتمال استفاده از مواد مخدر و الكل در او كمتر يا مساوى با صفر است.[9]

[1] - جهت آگاهى بيشتر بنگريد:

الف. دكتر احمدعلى نور بالا، شواهد پژوهشى در رابطه بين وابستگى مذهبى و افسردگى،( مقاله اسلام و بهداشت روان)، مجموعه مقالات، ج 1، ص 17- 20.

ب. دكتر قربانعلى اسداللهى، رابطه اعتقادات مذهبى در درمان بيمارى‌هاى افسردگى( مقاله نقش دين در بهداشت روان)، مجموعه مقالات ص 41- 47

[2]

. see: Gartner, J. Larson, D. B., Allen, G.) 1991(. Religiouscomm itmentsand mental Health: AReviewofthe Empirical Literature, Journalof Psychologyand Theology, 91, 6- 62.

[3] -Adlof .

[4] -Smart

[5] -Autar

[6] -Dauids

[7] -Loch .

[8] -Hughes

[9]

. Adolf, E, M. Smart, R. G) 5841( Druguseand Rseand Religious Affiliation, Feelings, Britishjo urnalof Addiction.

نيز بنگريد: اسلام و بهداشت روان( مجموعه مقالات)، ج 2، ص 23، قم: معارف، چاپ اول، 1382