تحليلگران سياسى قبل از انقلاب، ايران را كشورى آرام قلمداد مى‌كردند و حتى بدبينانه‌ترين تحليلهاى سياسى در سطح بين‌المللى نيز احتمال وقوع انقلاب را در ايران با اين سرعت نمى‌دادند.

كارتر رئيس‌جمهور وقت آمريكا، در سفر پيش از انقلاب خود به ايران را جزيره ثبات و آرامش در يكى از پر سروصداترين نقاط دنيا خوانده بود.[1]

سازمان سيا، بعد از ارزيابى خود از وضعيت جامعه ايران در مرداد 57، فقط چندماه قبل از پيروزى انقلاب، با وجود بروز پاره‌اى ناآراميها در ايران اعلام كرده بود كه «ايران در وضع انقلابى و يا حتى قبل از انقلاب قرار ندارد».[2]

سازمان اطلاعات آمريكا (CIA) نيز در ارزيابى اطلاعاتى خود در تاريخ 28 سپتامبر 1978 (6/ 7/ 57) اعلام كرد: «انتظار مى‌رود كه شاه تا ده سال ديگر به‌طور فعال، زمام قدرت را در دست داشته باشد».[3]

بوش رئيس‌جمهور آمريكا مى‌گويد: «من از رئيس وقت سازمان سيا كه به دليل پيروزى انقلاب ايران از كار بركنار شد، پرسيدم يعنى شما با اين همه آدمى كه در دنيا داريد، با اين همه تجهيزات فوق پيشرفته، با اين همه بودجه‌اى كه صرف مى‌كنيد، نتوانستيد انقلاب ايران را پيش‌بينى كنيد؟ او در پاسخ به من گفت: آنچه در ايران روى داده است يك بى‌تعريف است. كامپيوترهاى ما آن را نمى‌فهمند».[4]

امام خمينى (ره) فرمودند: «موجب سرافرازى امت اسلامى است كه چنين فداكارانى دارد و اعجاب و تحيّر دستگاههاى جاسوسى و اطلاعاتى‌

[1] -ادوارد كلن، آمريكا در اسارت، ص 232.

[2] -كارتر و سقوط شاه به روايت دست اول، آرين، مايك،، ص 37.

[3] -همانجا.

[4] -محمد نورى‌زاد،« مقاله بى‌تعريف»، روزنامه كيهان، 10/ 11/ 78.