خون فرزندان پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله ريشه را از بن كندى ... با بارى كه از ريختن خون دودمان پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و شكستن حرمت عترت و پاره‌هاى تن او بر دوش مى‌كشى، به حضور رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله وارد خواهى شد.»

او در خطبه‌اى كه براى مردم كوفه ايراد كرد، فرمود:

«الحمد للّه و الصّلاة على أبى، محمّد و آله الطّيبين الأخيار.»

در متن ديگرى چنين آمده:

«و الصّلاة على أبى، رسول اللّه.»[1]

فاطمه عليها السّلام، دختر امام حسين عليه السّلام نيز در خطبه‌اى كه براى مردم كوفه بيان كرد، گفت:

«و أنّ محمّدا عبده و رسوله و أنّ اولاده ذبحوا بشط الفرات؛[2]

و شهادت مى‌دهم كه محمد بنده و فرستاده خداست و فرزندانش در كنار شط فرات كشته شدند.»

قدم به قدم به دنبال رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله‌

اين موضع‌گيرى ائمه عليهم السّلام و ذريّه طاهرينشان جز به پيروى از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله- كه به جهان غيب مى‌نگريست و آينده را به عيان مى‌ديد- نبود. اخبار و احاديث زيادى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله وارد شده كه بيان مى‌كند: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله اصرار زيادى داشت تا قضيه فرزندى حسنين عليهما السّلام را آن چنان در وجدان امت اسلامى تثبيت كند كه مجالى براى شك و شبهه باقى نماند؛ به عنوان نمونه به موارد ذيل اشاره مى‌كنيم:

[1] - ر. ك: امالى طوسى، ج 1، ص 90؛ مقتل مقرم، نقل از: امالى طوسى و امالى فرزندش و كتاب لهوف، ابن نما، ابن شهر آشوب و احتجاج طبرسى.

[2] - مقتل مقرم، ص 390.