بايد كه محتسب نانپزان و نانوايان را ملزم كند تا سقف تنور را بلند
بسازند و دودكشهاى فراخ تعبيه كنند و نيز به هنگام تعمير آتشخانه (دهنه تنور) را
جارو كنند و ظروف را بشويند و آب پاكيزه به كار برند و تغار خمير را بشويند و تميز
كنند و با حصيرى كه داراى دو چوب آويزان بر تغار باشد بپوشانند، و هرگز خميرگير به
وسيله پاها و زانوان و آرنجهاى خود خمير به عمل نياورد چه اين كار خوار گرفتن
طعام است و چه بسا از عرق بغل يا بدنش در خمير مىافتد. و نيز به هنگام خمير گرفتن
جامهاى با آستينهاى تنگ پوشد و دهانبند داشته باشد، زيرا چه بسا به هنگام عطسه
يا سخن گفتن از آب دهان و يا بينى او در خمير مىافتد. و بر گريبانش دستارى سفيد
ببندد تا از قطرات عرق مانع باشد و نيز موهاى ذراعين[1]
را بسترد تا در خمير نيفتد، و چون به هنگام روز خمير گيرد كسى را نزد خود بگمارد
كه مگسپران
[1]- ذراع از سر انگشتان تا آرنج است و به فارسى
ارش گويند.