يك. آينده دولت از ديدگاه مسيحيت‌

دين مسيحيت- و يهود- نگاهى خوشبينانه، اميدوارانه و منتظرانه به آينده تاريخ دارند و در چشمداشت روز موعودى هستند كه براى نجات و رستگارى آنها به دست «مسيح» و يا به دست «پسر انسان» تعيين شده است. نگاه و باورداشت مسيحيان در طول تاريخ به «انگاره نجات‌بخشى»، دستخوش دگرگونى‌هايى شده و نمى‌توان به‌طور دقيق مراد آنها را از «روز موعود» و «بازگشت مسيح» مشخّص كرد.

مطالب كتاب مقدس- به خصوص عهد جديد- به روشنى و آشكارا از نجات انسان‌ها در پايان تاريخ و آمدن منجى موعود بحث كرده است؛ اما پيرايه‌ها و باورداشت‌هاى شخصى مسيحيان به آن افزوده شده و «مسيحاباورى فعلى» را شكل داده است. درباره ديدگاه مسيحيت نسبت به آينده تاريخ (و سياست و دولت) به ترتيب، مى‌توان انگاره‌هاى مختلفى را مطرح كرد:

1- 1. مسيحاباورى و منجى‌گرايى‌

واژه «مسيحاباورى» از كلمه «مسيح») haissem (گرفته شده كه ترجمه واژه عبرى‌haihsam (تدهين شده) است و در اصل به پادشاهى دلالت مى‌كرد كه سلطنت او با مراسم مسح با روغن مقدّس اعلام مى‌شد. در كتاب‌هاى مقدس يهود (عهد عتيق)،