مردم اعلام كرده‌اند.[1] گفتنى است حضرت مهدى (عج) در حال حاضر امام و حجّت الهى بر روى زمين است و اطاعت از او در حال حاضر نيز بر همگان واجب و بايسته است؛ هرچند حكومتى تشكيل نداده است. اما پس از قيام و پيروزى و به دست گرفتن حاكميت جهان، رهبر سياسى واجب الاطاعه خواهد بود و اين به نصب الهى و تصريح امامان قبلى است.

3. پذيرش و رضايت مردم‌

مردم براى انتخاب جانشين پيامبر (امام)، داراى حق اوليه نيستند و اقبال يا ادبار آنان، فقط در فعليت يا عدم فعليت حكومت وى تأثيرگذار است. مشروعيت امام در گرو مقبوليت و پذيرش مردمان نيست. امام مشروع است؛ چه مردم با وى براى حكومت بيعت كنند و اداره امور جامعه را به او بسپارند، چه اين كار را نكنند.

آنچه در امامان- به خصوص امامت و ولايت حضرت مهدى (عج)- مطرح است، خواست قلبى و همگانى و پذيرش رهبرى آن حضرت و حمايت از آن است و اين امر در زمان ظهور آن حضرت، به شكل كامل تحقّق خواهد يافت و مردم با ملاحظه سيره و رفتار و اهداف والاى امام مهدى (عج)، با رضايت و خشنودى تمام، ولايت و امامت او را خواهند پذيرفت و از او اطاعت خواهند كرد. البته در اين عصر ديگر جاى گردنكشان و مخالفان نيست و اين عده اندك نيز با كراهت يا رغبت، طوق اطاعت او را بر گردن خواهند نهاد.

در تاريخ اسلام، از اين امر گاهى تحت عنوان «بيعت» نيز ياد مى‌شود؛ چنان‌كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله چند بار از مسلمانان بيعت گرفت و امام على عليه السّلام نيز پس از حضور گسترده مردم و بيعت آنان، خلافت را پذيرفت. در صورتى كه امامت را- نه به‌طور يك نظريه- مطرح كنيم، مسأله بيعت و پذيرش مردم، خودبه‌خود يكى از عناصر تشكيل دهنده آن خواهد بود. به‌ويژه امامت به‌عنوان مركزيت و فعليت ايدئولوژيك، در عينيت جامعه‌

[1]. ر. ك: فرائد السمطين، ج 2، ص 151؛ كفاية الاثر، ص 13؛ اثبات الهداة، ج 1، ص 722؛ كمال الدين، ص 305 و ...