و كاربرد «قدرت» در تمامى نظام‌ها، امرى مشروع و درست تلقّى مى‌شود.

ه. شفقت يا شدت‌

پيشوايان معصوم عليهم السّلام، مايه رحمت و عطوفت، فريادرس نيازمندان و ياور ضعيفان بوده‌اند. بنابراين، بهترين، كامل‌ترين و انسانى‌ترين رفتارها را با عموم مردم داشته‌اند. در صورتى هم كه نياز به شدّت عمل بوده، آن‌را براى كمك به مردم استفاده كرده‌اند. پس قهر و مهر آنان، هردو مايه خير و بركت براى مردم است؛ هرچند كه مهر و محبت آنان، بر قهر و غضب و خشونت، غلبه داشته است.

پيامبر صلّى اللّه عليه و اله مى‌فرمايد: «از ميان امت من، مهدى قيام مى‌كند، خداوند او را براى فرياد رسى مردمان برمى‌انگيزد»[1]. خود آن حضرت مى‌فرمايد: «من براى اهل زمين موجب امان و آسايشم»[2]. با اين حال آن حضرت با خود[3] و يارانش‌[4] با شدّت رفتار مى‌كند.[5]

طبق روايات، خداوند با امدادهاى غيبى خود (رعب در دل دشمنان، يارى فرشتگان، تأييدات الهى)، حجّت خود را يارى مى‌دهد و قيام و نهضت او را هرچه زودتر به سامان مى‌رساند. با پذيرش اين معنا، بسيارى از امور و دشوارى‌ها، به سرعت رو به كمال و درستى مى‌رود و مشكلات و موانع برطرف مى‌گردد. چنان‌كه نصرت خداوند با ايجاد ترس و خوف در دل دشمنان، خود كمك بزرگى به آن حضرت و مانع اساسى از

[1]. يخرج المهدى فى امتى، يبعثه اللّه غياثا للناس»: على بن عيسى اربلى، كشف الغمه، ج 2، ص 470؛ جلال الدين سيوطى، العرف الوردى فى اخبار الامام مهدى( عج)، ص 45، ح 50.

[2].« انّى لامان لاهل الارض»: محمد بن حسن طوسى، الغيبة، ص 290؛ محمد بن على بن بابويه، كمال الدين، ج 2، ص 484؛ احمد بن طبرسى، الاحتجاج، ج 3، ص 470.

[3].« و ما لباس القائم الا الغليظ»: محدث نورى، مستدرك الوسائل، ج 3، ص 275؛ محمد بن ابراهيم نعمانى، الغيبة، ص 285، ح 5.

[4].« ان يكون شديدا على العمال»: عماد الدين طبرسى، بشارة المصطفى، ص 207؛ لطف اللّه صافى گلپايگانى، منتخب الاثر، ص 384، ح 4.

[5] كارگر، رحيم، آينده جهان(دولت و سياست در انديشه مهدويت)، 1جلد، مركز تخصصى مهدويت - قم، چاپ: دوم، 1387.