در روايتى از فضيل بن زبير نقل شده است: زيد بن على مى‌گفت: امام مورد انتظار از فرزندان امام حسين در ذريّه و در اعقاب آن حضرت، آن مظلوم كه خدا مى‌فرمايد:

«هركسى مظلوم كشته شود، محققا براى ولىّ او تسلّطى هست [فرمود: ولىّ او مردى است از ذريّه و از اعقاب آن حضرت. پس قرائت فرمود: «قرار داد آن‌را كلمه‌اى كه در اعقابش باقى بماند»] پس نبايد زياده‌روى در كشتار كند» فرمود: تسلط او در حجّت و دليلش بر همه خلق خداست. به‌گونه‌اى حجّت را بر همه مردم تمام مى‌كند و كسى‌را بر او حجّتى نباشد»[1].

پس مهم‌ترين شاخصه دولت مهدوى عليه السّلام، تكيه بر برهان و بهره‌گيرى از منطق گفت‌وگو و ارشاد است و جنگ و سخت‌گيرى، در مراحل بعدى قيام قرار دارد و پس از آن نيز نيازى به سخت‌گيرى و فشار نخواهد بود؛ چون مردم به كمال عقلى و اخلاقى دست مى‌يابند و از فتنه‌جويى و پرخاشگرى دورى مى‌جويند.

ب. سيره و روش مهدى (عج)

از روايات و قراين مختلف، ثابت مى‌شود كه روش حضرت مهدى (عج)، روش پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و اله است.[2] بر اين اساس رواياتى كه سيره آن حضرت را مخالف سيره پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و حضرت على عليه السّلام قلمداد مى‌كند، معارض با احاديث صحيح و معتبرى است كه بر مفهوم مقابل آنها دلالت دارد. اين احاديث به صراحت گوياى اين مطلب است كه‌

[1].« سمعت زيد بن على يقول: المنتظر من ولد الحسين بن على فى ذريّة الحسين و فى عقب الحسين و هو المظلوم الّذى قال اللّه تعالى‌\i وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِيِّهِ‌\E- قال: وليّه رجل من ذريّته من عقبه ثم قرأ:

و جعلها كلمة باقية فى عقبه-\i سُلْطاناً فَلا يُسْرِفْ فِي الْقَتْلِ.\E قال: سلطانه فى حجّته على جميع من خلق اللّه حتى يكون له الحجة على الناس و لا يكون لاحد عليه حجّة»: محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 35؛ صادق احسان‌بخش، آثار الصادقين، ج 29، ص 349.

[2].« ... امّا سنّة من محمد صلّى اللّه عليه و اله فيهتدى بهداه و يسير بسيرته»: محمد بن على بن بابويه صدوق، كمال الدين، ج 2، ص 351، ح 46؛ محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 51، ص 224، ح 10.