رضاخان با لقب «سردار سپه» به رياست لشگر قزاق منصوب شد. نخست‌وزير نيز دست به اقدامات پر سر و صداى تبليغاتى زد. در سوم فروردين 1300 در حالى كه قرارداد 1919 با كودتاى رضاخان عملى شده بود، طى يادداشتى به سفارت انگليس، لغو قرارداد را به اطلاع رساند؛ در حالى كه خود قبلًا از مدافعان آن بود! در 27 فروردين خبر تخليه ايران از قشون انگليس را اعلام كرد و به افسران انگليسى كه در كودتا نقش داشتند پاداش نقدى و مدال و نشان داد.[1] به اين ترتيب نيروهاى انگليسى به تدريج ايران را ترك كردند.

تغيير موضع شوروى‌

بلافاصله پس از كودتا و استقرار دولت وابسته، شوروى در چرخشى ناگهانى، بيش از خواسته‌هاى دولت ايران، امتياز داد؛ به گونه‌اى كه حيرت محافل سياسى را برانگيخت.

پس از پنج ماه مذاكرات دشوار، طرفين در 26 فوريه 1921 (7 اسفند 1299) به توافق رسيدند و عهدنامه مودت ايران و شوروى از طرف مشاورالممالك و چيچرين، وزير خارجه شوروى و كاراخان، معاون او به امضا رسيد.

به موجب اين عهدنامه، دولت شوروى از كليه حقوق و امتيازاتى كه در دوران تزارها به زور و جبر از ايران گرفته بود، صرف‌نظر كرد و متعهد شد به سياست تجاوزكارانه و ظالمانه خاتمه دهد تا ايران بتواند بر سرنوشت خود مسلط گردد. شوروى كليه قروض ايران را كه يازده‌

[1]. عبدالرضا هوشنگ‌مهدوى، سياست خارجى ايران در دوران پهلوى، ص 9