مجلس جديد، شصت نفر بود كه سى نفر آنان را شاه و بقيه را مردم از طريق انتخابات تعيين مى‌كردند. به اين ترتيب تمامى مصوبات مجلس شوراى ملى مى‌بايست مورد تأييد شاه و دربار، و به‌عبارت ديگر مورد تأييد اروپا و آمريكا قرار گيرد؛ زيرا سناتورهايى كه ظاهراً مردم انتخاب مى‌كردند، غالباً از فئودال‌ها، سرمايه‌داران و يا مقامات بازنشسته دولتى بودند كه از قبل شناسايى و انتخاب مى‌شدند! درنتيجه اكثريت آراى سنا، هماهنگ با ديدگاه‌هاى شاه و منافع سلطه‌گران خارجى بود. در بيستم بهمن 1328 اولين دوره مجلس سنا همزمان با شانزدهمين دوره مجلس شوراى ملى افتتاح شد.

از اين زمان به بعد، هيچ مصوبه‌اى به زيان آمريكا و انگليس به تصويب نرسيد؛ زيرا اگر در مجلس شوراى ملى، لايحه‌اى به تصويب مى‌رسيد كه مخالف نظر دربار و يا به زيان يكى از دولت‌هاى غربى بود، در مجلس سنا تأييد نمى‌شد. فهرست نمايندگان سنا در مدت سى سال فعاليت آن، نشان مى‌دهد كه اعضاى آن غالباً يا از اعضاى فراماسونرى و يا از عوامل سيا و يا عامل دربار بوده‌اند. جعفر شريف‌امامى، استاد اعظم لژفراماسونرى ايران، چهارده سال رياست مجلس سنا را برعهده داشت.

2. گسترش نفوذ آمريكا

حضور و نفوذ ايالات متحده آمريكا در جريان جنگ، زمينه‌اى براى سلطه كامل و حذف شوروى و تا حدودى تضعيف سلطه انگليس شد. حمايت از تخليه ايران، مقابله با شوروى در جريان تجزيه آذربايجان، اعطاى كمك‌هاى اقتصادى و فنى، طرح شعارهاى استقلال و توسعه، بخشى از اقدامات اين كشور در راستاى نفوذ بيشتر و عقب‌زدن اروپا، به‌ويژه انگليس، از ايران بود.

نفوذ و سلطه همه جانبه انگليس از جمله عللى بود كه باعث مى‌شد آمريكا با ترديد براى هزينه‌كردن و سرمايه‌گذارى عمل كند و بنابراين آمريكايى‌ها با وجود مذاكرات و درخواست‌هاى متعدد مقامات ايرانى، تا سال 1329 تلاش فوق‌العاده‌اى براى حضور در ايران‌