زيارت در قرآن‌

از آنجا كه در قرآن مجيد آمده است: «وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ»[1] و هر آنچه براى پرورش و تربيت انسان لازم باشد بيان مى‌كند؛ به بررسى كوتاه پيرامون زيارت در آن مى‌پردازيم و به اشاراتى از آن بسنده مى‌كنيم.

«وَ لا تُصَلِّ عَلى أَحَدٍ مِنْهُمْ ماتَ أَبَدًا وَ لا تَقُمْ عَلى قَبْرِهِ إِنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ ماتُوا وَ هُمْ فاسِقُونَ»[2]؛ «هرگز بر هيچ مرده‌اى از آنان، نماز نخوان و بركنار قبرش (براى دعا و طلب آمرزش) نايست، چرا كه آنان به خدا و رسولش كافر شدند و در حال فسق از دنيا رفته‌اند».

اين آيه دلالت بر مشروعيت زيارت مى‌كند. سنّت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله آن بود كه بر جنازه مردگان نماز مى‌خواند و بر سر مزارشان مى‌ايستاد و برايشان دعا و طلب مغفرت مى‌كرد.

لذا در اين آيه نسبت به اين عمل در خصوص كفار و منافقين نهى شده است.

[1]. نحل( 16)، آيه 89.

[2]. توبه( 9)، آيه 84.