نايب السلطنه در غيبت خود انتخاب نمود. در 1324 (7- 1906 ميلادى) پيرامون يك وام مشترك انگليسى- روسى صحبت شد- كه نويسنده ما آنرا «وام چهارم» مى‌خواند زيرا معتقد است كه در سال قبل از آن سومين وام مخفيانه روسيه مورد مذاكره قرار گرفته بوده است-، امّا اين وام همانطور كه در متن همين كتاب توضيح داده شد، توسط مجلس رد گرديد. نويسنده ما مظفر الدين شاه را به عنوان فردى ساده‌انديش، آسان‌پذير، متزلزل و قابل‌تغيير، علاقمند به مسخرگى، و كاملا در اختيار درباريان فاسدى كه «به‌نظر مى‌رسد از ميان رذل‌ترين، دول اصلى‌ترين، بى‌فرهنگ‌ترين و فاسدترين» عناصر ملت انتخاب شده‌اند، توصيف نموده است. شخص شاه فردى مطلقا جاهل و بيسواد بود كه از تاريخ يا سياست هيچ‌نمى‌دانست و مطلقا فاقد دورانديشى، بصيرت يا قوه قضاوت بود.

حكومت و ديگر مقامات مهم آشكارا، از طريق حراج، به فروش مى‌رسيدند و امضاى مقام سلطنت تمامى اعتبار خود را از دست داده بود. وى تماشاچى باوفاى مراسم عزادارى محرم و تعزيه‌ها بود و تا حدودى از امر تيراندازى اطلاع داشت و شديدا به گربه‌ها علاقمند بود. وى برخلاف پدرش از خشونت، خونريزى و بى‌رحمى بيزار بود. امّا هم به خويشاوندانش و هم به شكارچيان خارجى امتياز اجازه داد كه تا حد بى‌سابقه‌اى از ايران بهره‌بردارى كنند.

نويسنده كتاب «بيدارى ايرانيان» امين الدوله (حاجى ميرزا على خان) را به عنوان يكى از پيشگامان اصلاح‌طلبى تلقى مى‌كند. وى در 1260 (1844) در تهران متولد شد و فرزند ميرزا محمد خان مجد الملك بود. وى ابتدا در شغل منشيگرى در قصر استخدام شد، و در سال 1290 لقب امين الملك و مقام منشى كل را دريافت داشت. وى ارزش خدمات پستى را دريافته بود و بدين‌سبب كارآيى اين سرويس را بسيار افزايش داد، به‌طوريكه يك نامه از تهران به كرمان، يا بالعكس، در ظرف هفت يا هشت روز مى‌رسيد و پاسخ آن در ظرف 15 روز دريافت مى‌گرديد در صورتيكه پس از پايان تصدى وى 8 روز به 20 روز و 15 روز به 40 يا 50 روز افزايش يافت. وى همچنين وضعيت كارمندان اداره پست را شديدا بهبود بخشيد. در 1295 (1878) وى به يك مأموريت ويژه به ايتاليا فرستاده شد تا به شاه هربرت بمناسبت فوت پدرش، ويكتور امانوئل، تسليت گفته و به مناسبت جانشينى وى به اين مقام به وى تبريك بگويد. در 1297 (1880) كنترل اوقاف بر عهده وى گذاشته شد و دو سال بعد (1882) لقب امين الدوله را دريافت كرد كه بيشتر به اين نام مشهور است. در 1304، رئيس هيأت وزراء گرديد. وى ناصر الدين شاه را در مسافرتهايش به اروپا همراهى نمود. براى موقعى، ارتقاء مقام رقيبش امين السلطان،