آسيب‌شناسى انقلاب اسلامى‌

شرط اساسى براى شناخت آسيب‌هاى انقلاب توجه به علل و عوامل پيروزى، اقتدار و تداوم و استمرار انقلاب است. همان‌طور كه در بخش تئورى انقلاب بيان شد، يك انقلاب در حدّ كمال مطلوب، سه ركن اساسى دارد كه عبارت است از: برخوردارى از يك ايدئولوژى و مكتب پويا و انقلابى، و مشاركت گسترده و فعّال و ايثارگرانه مردم از همه طبقات، و ظهور و نهادينه‌شدن رهبرى مورد قبول عموم مردم با ويژگى‌هاى شخصى همچون نبوغ، اقتدار، صلابت و جسارت در تصميم‌گيرى.

در بحث‌هاى گذشته و همچنين در مقايسه با انقلاب‌هاى ديگر، نشان داده شد كه انقلاب اسلامى در هر سه ركن از تماميت و عظمت بى‌نظيرى برخوردار بوده است و در واقع، چه در مقابله با رژيم گذشته و حاميان خارجى آن و چه در مقابله با ضد انقلاب و دشمنان داخلى و خارجى با تكيه بر اين سه ركن همچنان بالنده و پيروز به پيش رفته و موفّق بوده است.

به اين ترتيب حفظ ويژگى‌هاى اين سه ركن اساسى اقتدار نظام و انقلاب، مى‌تواند همچنان موجب تداوم و توسعه آن گردد و هر نوع آسيبى كه به اين سه ركن وارد آيد، موجبات زوال تدريجى و انحطاط انقلاب فراهم خواهد كرد. تاريخ جوامع بشرى و ظهور اقتدارو زوال و انحطاط در آنها چه در جوامع اسلامى و چه در جوامع ديگر هم مؤيّد همين امر است.

از طرف ديگر دشمنان انقلاب نيز كه از رويارويى مستقيم با اين انقلاب نااميد گشته‌اند، در جهت ايجاد و تقويت آفات و تشديد آسيب‌هاى وارده به انقلاب از هيچ اقدامى دريغ نخواهند كرد و به اين ترتيب اين وظيفه دوستداران و مسئولين نظام است كه هر چه دقيق‌تر نسبت به شناخت اين آسيب‌ها اقدام نموده، در صدد مقابله و علاج آنها باشند و حساسيت ويژه‌اى در اين زمينه به خرج دهند و بدانند و آگاه باشند كه هيچ انقلابى بدون مبارزه مستمر و دائم با آفات آن نمى‌تواند هميشه از جايگاه مقتدرى برخوردار بوده، موفقيت‌ها و دستاوردهاى آن تضمين گردد. براى آگاهى بيشتر سعى خواهد شد با رعايت اجمال و در چارچوب همان سه ركن انقلاب، به اين آسيب‌ها بپردازيم.