علاوه فهم عرفى از كلمه «او لو الامر» مصاديق فراوانى را درك مى‌كند.

اشكال چهارم: مشكل فقط اختصاص به موردى كه فرمانروا شخصى ديكتاتور و معصيت‌كار باشد ندارد، بلكه ممكن است فرمانروا شخص صالحى باشد، اما چون غير معصوم است، گاه مرتكب اشتباهاتى مى‌شود؛ بنابراين آيا مى‌توان اطاعت از چنين فرمانروايى را به طور مطلق واجب نمود؟

پاسخ: به اين اشكال به چندگونه مى‌توان پاسخ داد:

1. او لو الامر شرعى با شرايطى كه براى او بيان مى‌شود، تالى تلو معصوم عليه السّلام است، ازاين‌رو احتمال خطاى بزرگ او به كمترين حد ممكن مى‌رسد؛ زيرا ريشه خطا يا جهل به احكام يا تبعيت از هواهاى نفسانى و يا بى‌كفايتى است. بنابر فرض، هر سه در مورد ولى فقيه حاكم جامع شرايط منتفى است.

2. عقلا چندان به احتمال خطاهاى جزئى اهميت نمى‌دهند.

3. به دليل فوايد فراوانى كه در اطاعت مطلق از «او لو الامر» جامع شرايط- در امر تدبير سياسى امت اسلامى- وجود دارد، مصلحت اهم اقتضا مى‌كند كه به اطاعت مطلق از او امر شود.

4. درصورتى‌كه خطاى او ثابت شود، از باب «نصيحت ائمة المسلمين» بايد او را متذكر شد.

5. خلاصه امر حاكميت در اداره جامعه اسلامى، داير بين حاكم بدون شرايط، يا با شرايط كمتر يا ولىّ فقيه جامع شرايط است. بايد يكى را به عنوان الو الامر پذيرفت.

شكل منتطقى استدلال‌

1. ادله عقلى و روايات معصومين، ولى فقيه جامع شرايط را ولى امر جامعه اسلامى در عصر غيبت معرفى كرده‌اند.