مخالفتى نداريم، بلكه ما با مظلوم‌ها كه ملت‌ها هم از طبقه مظلومين هستند، موافق هستيم و با اشخاصى كه ظلم مى‌كنند- چه در مملكت خودشان به ملت خودشان ظلم بكنند و چه به ملت‌هاى ضعيف ظلم بكنند- با آنها مخالف هستيم.[1] ما معادله جهانى و معيارهاى اجتماعى و سياسى‌اى را كه تا به حال به واسطه آن تمام مسائل جهان سنجيده مى‌شده است، شكسته‌ايم. ما خود چهارچوب جديد ساخته‌ايم كه در آن عدل را ملاك دفاع، و ظلم را ملاك حمله گرفته‌ايم. از هر عادلى دفاع مى‌كنيم و بر هر ظالمى مى‌تازيم. ما اين سنگ را بنا خواهيم گذاشت.[2] و تمام ملت‌هاى مظلوم را پشتيبانى مى‌كنيم.[3] كسى كه تابع مذهب اسلام است، بايد با ابرقدرت‌ها مخالفت كند و مظلومان را از زير چنگال اينها بيرون بياورد.»[4]

حضرت‌امام نظام اسلامى را موظف مى‌دانست كه براى نجات ملل تحت ستم و مستضعف تلاش كند تا از اين رهگذر بسيجِ انقلابى طرفداران عدم‌تعهد به دو بلوك شرق و غرب در سراسر گيتى تحقق يابد و هسته‌هاى مقاومت در تمامى جهان به وجود آيد:

ما بايد از مستضعفين جهان پشتيبانى كنيم؛ ... زيرا اسلام ... پشتيبان تمام مستضعفين جهان است.[5]

بسيج، تنها منحصر به ايران اسلامى نيست. بايد هسته‌هاى مقاومت را در تمامى جهان به وجود آورد و در مقابل شرق و غرب ايستاد.[6]

شايان ذكر است حمايت از مستضعفان را مى‌توان در راستاى اصل تأليف قلوب نيز مورد بحث قرار داد؛ زيرا با اين حمايت‌ها، قلوب مستضعفان عالم به اسلام متمايل مى‌گردد.

[1]. همان، ج 11، ص 125.

[2]. همان، ص 160.

[3]. همان، ص 133.

[4]. همان، ج 13، ص 69.

[5]. همان، ج 12، ص 202.

[6]. همان، ج 21، ص 195.