حفظ كن. مسئله، مسئله مهم است. همه ملت موظف‌اند به اينكه نظارت داشته باشند در همه كارهايى كه الآن مربوط به اسلام است.[1]

شش. صالح بودن بيشتر مردم‌

بحث نقش مردم، به نوع نگاه امام به سرشت انسان‌ها بازمى‌گردد. به باور ايشان:

مردم كه همه غيرصالح نيستند. مردم اكثرشان صالح‌اند؛ مردمِ خوبى‌اند؛ دلشان مى‌خواهد مملكتشان صحيح باشد، سالم باشد؛ اقتصادشان صحيح باشد؛ همه چيز را دلشان مى‌خواهد. از خدا مى‌خواهند كه صُلحايى بالاى سرشان باشد. قهراً وقتى كه انتخابات آزاد شد و اشخاص غيرصالح دخالت در آن نكردند، در مجلسْ اشخاص صالح مى‌روند. وقتى اشخاص صالح در يك مجلسى رفتند؛ دولتِ صالح به پا شد؛ رئيس‌جمهور صالح شد، آنها مخالف مصلحت مملكت عمل نخواهند كرد ... برنامه ما اين است كه رجوع كنيم به آراى عمومى، به آراى مردم.[2]

هفت. اعتبار رأى اكثريت‌

برپايه انسان‌شناسى مزبور، امام معتقد است رأى اكثريت در امور اجتماعى از نظر شريعت داراى اعتبار است؛ زيرا درك اكثريت از مصلحت اجتماعى، به واقع نزديك‌تر است. بر همين اساس، وى معتقد است:

آراى عمومى نمى‌شود خطا بكند. يك‌وقت يكى مى‌خواهد كارى بكند، اشتباه مى‌كند، يا يك جمعى اشتباه مى‌كنند، اما يك مملكت سى ميليونى نمى‌شود اشتباه بكند. كسى بگويد خوب لَعلَّ يك آدمِ غلطى را گذاشتند، ... قدم اول را كه برداشت، همين ملت عزلش مى‌كنند ....

ما مى‌گوييم كه بايد رئيس يك مملكتى را خود ما، خود جمعيت، خود ملت تعيين كند. قهراً وقتى كه يك ملتى مى‌خواهد يك كسى را براى سرنوشت مملكت خودش تعيين كند، اين يك آدم صحيح را تعيين مى‌كند، نه يك آدم فاسدى را، و قهراً اشتباه در سى ميليون جمعيت نخواهد شد.[3]

ايشان در بيانى ديگر مى‌گويد:

اكثريت هرچه گفتند، آراى ايشان معتبر است، ولو ... به ضرر خودشان باشد. شما ولى‌

[1]. همان، ج 6، ص 80.

[2]. همان، ج 5، ص 321 و 322.

[3]. همان، ص 322 و 323.