صهيونيستها، با استناد به تلمود و عهد عتيق، معتقدند «قوم برگزيده»
خدا هستند و با تعابير و تدابير گوناگون تلاش مىكنند كه افكار عمومى ملتها را
مجاب كنند كه بين يهوديان و خدا، رابطهاى خاص وجود دارد كه هيچ كس جز آنان، به
اين سعادت نايل نيامده است. «ذات قدوس، پنج چيز را به خود تخصيص داده و آنها را
ثروت خويش خوانده است و آنها عبارتند از: تورات، آسمان، زمين، ملت اسرائيل و معبد
بيت هميقداش». 84
«همه ملتهاى جهان، حمد و ثناى ذات قدوس را مىگويند ولى حمد و ثناى
ما به درگاه او مقبولتر و خوشتر است». 85
«حتى اگر ملت اسرائيل، شايستگى هم نداشته باشند، با اين وجود، هنوز
هم فرزندان خدا خوانده شدهاند». 86
اشارات فوق، نمونهاى از دهها موردى است كه در تلمود، در مدح و ستايش
قوم يهود، آمده است كه اينك دستاويزى مذهبى است براى صهيونيستها كه در جهت بسط و
گسترش استيلاى خود بر سرتاسر جهان تلاش كنند.