اسم الکتاب : ادبيات سياسى تشيع المؤلف : آيينه وند، صادق الجزء : 1 صفحة : 76
نام و نسب شاعر
نامش همّام، و پدرش غالب، و كنيهاش ابو فراس بود.
سيّد مرتضى در امالى «الغرر و الدّرر» آورده است كه فرزدق بر مذهب
شيعى بود و به بنى هاشم عشق مىورزيد. در آخر عمر از كارهاى ناشايست دست شست و هتك
و هجو را ترك گفت، و به دين روى آورد. در ايام قبل هم به تمامى از دين بركنار
نبود، و هرگز امر دين را مهمل نمىشمرد. 1
ملا عبد اللّه افندى در «رياض العلماء» گويد: ابو فراس، شاعر ماهر
معاصر جرير، معروف به فرزدق، شاعرى شيعى و امامى است. او همان كسى است كه قصيدهاى
در فضل امام على بن الحسين- عليهما السّلام- انشاء كرد. اصحاب رجال او را در شمار
ياران امام (ع) آورده و از او به نيكى ياد كردهاند. از بنى دارم بود، بطنى از
قبيلهى تميم. پدر و نيايش به مجد و بزرگى شهره بودن. صعصعه جدّش به نجاتدهندهى
دختران زندهبهگور (محيى الموؤدات) معروف شد، گفتهاند سيصد و شصت تن از دختران
را از مرگ رهانيد. پدرش در آغاز حكومت معاويه مرد. او با قصيدهاى پدر را رثا گفت
و از اين تاريخ چون بنى نهشل را هجو كرده بود، از بيم زياد بن ابى سفيان!، والى
عراق، به بصره گريخت و سرانجام به كوفه آمد. در آنجا نيز از گزند زياد، در امان
نبود. آخر به مدينه رفت. پس از چندى مروان بن حكم به فرماندارى آنجا برگزيده شد، و
چون فرزدق قبلا او را هجو كرده بود، به دستور مروان از مدينه تبعيد شد. فرزدق در
راه خروج از مدينه به مكّه خبر مرگ زياد را شنيد و از همانجا به عراق برگشت و
بىهيچ بيمى به زندگى خود ادامه داد.
اسم الکتاب : ادبيات سياسى تشيع المؤلف : آيينه وند، صادق الجزء : 1 صفحة : 76