معاوية بن يزيد به حكومت رسيد. و سرانجام به دست زنش فاخته، كشته و يا به قولى مسموم شد. در كتب فريقين مروان و پدرش طعن و لعن شده‌اند.

(ر. ك: تتمّة المنتهى).

158- وليد

در سال 86 هجرى پس از مرگ عبد الملك، وليد، فرزند او به سلطنت رسيد. وى مردى جبّار، ستمگر، زشت‌رو و كم‌خرد بود. نه سال و هشت ماه حكومت كرد. از كارهاى زشت وليد حاكم گردانيدن حجّاج بر مردم عراق است. مسجد اموى دمشق را وليد بنيان نهاد.

(ر. ك: تتمّة المنتهى).

159- قرّة بن شريك‌

يكى از امراى اموى، متوفّاى سال 92 هجرى. از جانب وليد نماينده و عامل مصر بود.

مسجد فسطاط را او بنا نهاد.

160- يزيد بن عبد الملك‌

وى در سال 101 هجرى پس از وفات عمر بن عبد العزيز به قدرت رسيد. گويند در ابتدا سعى كرد بر سيره‌ى عمر بن عبد العزيز رود، ولى چهل تن از مشايخ شام آمدند و سوگند ياد كردند كه خلفاء در آخرت، از حساب و عقاب مصون‌اند. يزيد فريفته شد و از سيرت عمر دست كشيد. داستان معاشقات او با كنيزك آوازه‌خوان «حبّابه» معروف است.

گويند، چون حبّابه مرد، از شدّت تأثّر عقل خود را از دست داد و نگذاشت او را دفن كنند، او را مى‌بوييد تا متعفّن شد. مرگ وى 15 روز پس از معشوقه‌اش حبّابه اتفاق افتاد! آل مهلّب، در زمان او، قتل عام شدند و يزيد بن مهلّب به دست او كشته شد. گفته‌اند:

ابو حمزه‌ى خارجى، چون بنى مروان را ذمّ مى‌كرد به يزيد كه مى‌رسيد مى‌گفت: يزيد حبّابه را در جانب راست و «سلّامه» را در جانب چپ خود مى‌نشانيد و مى‌گفت: