متكلّم و آشنا به اعتقادات و استدلال دينى بوده است. (نخستين كسى‌كه در شيعه، باب جدل گشود، او بود). 7- تيراندازى ماهر بوده است. 8- سوارى چابك و ماهر بوده است.

9- شجاعتى بى‌مانند داشته است. 10- بى‌اندازه سخاوتمند و متديّن بوده است. شغل او در مسجد كوفه، تعليم كودكان بوده است. وى با امام سجّاد و امام باقر و امام صادق عليهم السّلام، مرتبط بوده و ديوان الهاشميّات او در مدح اهل بيت (ع) مشهور است.

115- منصور بن زبرقان نمرى‌

وى از قبيله‌ى نمر بن قاسط بود و نزد عتّابى متكلّم و شاعر معروف شاگردى كرد. او از شاعرانى بود كه بر رغم اختناق و فشار عبّاسيان، تشيّعش، را با صراحت اعلام مى‌كرد.

حصرىّ در زهر الاداب آورده است كه:

«وى بر تربت پاك حسين شعر مى‌سرود و منقلب مى‌شد و چونان سيل، اشك از ديده فرومى‌ريخت».

در آخر، جان بر سر عقيده نهاد و به مقام شهادت نايل آمد. رشيد، پس از ترور او، كسى را مأمور نبش قبرش كرد و ديوانش را نيز بسوزاندند.

116- دعبل بن على خزاعى‌

ابو على يا ابو جعفر دعبل بن على خزاعى، از مشاهير شعراى نامى عرب و متعهّد شيعى، اديب فاضل، صالح متديّن، مدّاح اهل بيت عصمت (ع) و از اصحاب امام رضا (ع) و داراى طبعى روان بود. چنان‌كه از تاريخ و مدّت عمرش برمى‌آيد، پنج امام را درك كرده است. وى از اكابر و اشراف شيعه و بسيار جليل القدر و عظيم المنزلة و رفيع الشّأن و ممدوح علماى رجال مى‌باشد. دعبل با كمال جرأت و جسارت در فنون مدح اهل بيت طهارت و قدح مخالفين ايشان، فروگذارى نكرده و مى‌گفته است:

«پنجاه سال است كه چوب دار خود را به دوش گرفته و كس نمى‌يابم كه مرا بر آن به دار كشد».

خزاعه، قبيله‌ى شاعر، بطنى است از ازد كه به دوستى آل محمّد (ص) چنان شهره‌