اسم الکتاب : ادبيات سياسى تشيع المؤلف : آيينه وند، صادق الجزء : 1 صفحة : 253
العتبات المقدّسة).
54- عبيد اللّه بن زياد
فرماندار اموى، والى خراسان و عراق، پسر زياد بن ابيه يا بهتر
بگوييم، پسر مرجانه. وى همان زنازادهاى است كه حضرت على بن ابى طالب (ع) براى
ميثم تمّار به او اشاره مىكنند و مىفرمايند:
اى ميثم! ترا آن مرد زشتخوى و قسيّ القلب پسر كنيز زناكار، يعنى عبيد
اللّه بن زياد خواهد گرفت.
در سال 54 هجرى قمرى به سن 25 سالگى ولايت خراسان يافت و پس از آن
فرماندار بصره شد. وى در سركوبى فتنهى خوارج اهتمام فراوان به كار برد. در سال 60
هجرى از جانب يزيد بن معاويه، فرماندار كوفه شد و مسلم بن عقيل را به شهادت رساند.
از جانب يزيد براى جنگ با امام حسين (ع) مأمور شد و پسر سعد ابى وقّاص را
فرماندهى آن كرد.
بعد از مرگ يزيد، از كوفه گريخت و به شام رفت و اينبار خود را در
خدمت مروانيان (فرزندان چلپاسه) نهاد، و مأمور سركوبى قيام توّابون شد. سرانجام در
سال 67 هجرى قمرى از مختار شكست خورد و به دست ابراهيم بن مالك اشتر به هلاكت
رسيد.
سراقهى باهلى در شعرى گفته است:
لعن اللّه حيث
حلّ زياد
و ابنه و العجوز
ذات البعول
خدا لعنت كند آن مكان- يا زمانى- كه زياد را در خود جاى داد. و لعنت
خدا بر ابن زياد و آن زنىكه در يك زمان چند شوهر داشت! عمر بن عبد العزيز گويد:
اگر من از قاتلان حسين بن على (ع) بودم و بعد از آن فرضا مشمول رحمت
خداوندى شده و به بهشتم مىبرد، بازهم از حضرت پيامبر (ص) خجالت كشيده و داخل
نمىشدم.
(ر. ك: الكنى و الألقاب. ريحانة الادب. دايرة المعارف فارسى).
55- سليمان بن صرد خزاعى
وى از نيكان صحابه بود و در جنگ صفّين با على عليه السّلام همراه
بود، حوشب
اسم الکتاب : ادبيات سياسى تشيع المؤلف : آيينه وند، صادق الجزء : 1 صفحة : 253