براى شيعيان قرن چهارم هجرى كه با زبان وقايع از مردم عصر ما آشناتر و به مدارك و اسناد، آگاه‌تر بوده‌اند، كمى ابهام داشت، سعى شد تا هرحادثه از شهادت، تبعيد، كشتار، بردار كشيدن و سوزانيدن را با توسّل به اسناد و مدارك، روشن كند و هريك را در بخش تعليقات، جداگانه توضيح دهد.

عين نامه، به لحاظ اعبتار ادبى و تاريخى نقل شد و با توجّه به نسخه‌هاى مطبوع موجود (چاپ قسطنطنيه، چاپ بيروت) و مراجعه به منابع معتبر تاريخى تصحيح، و شرح لغوى شد و اغلاط موجود در چاپ‌هاى مذكور نيز، تصحيح گرديد.

آيات كريمه و احاديث شريفه و اشعار متن براى تميز از عين متن، با حروف مشخّص جدا شد و پس از آن ترجمه‌اى از نامه آمد.