1- اى بنى عبّاس از دشمنى‌هاى خود دست بداريد و معايب خود را سخت سربسته نگه داريد.

2- حكّام سوءتان را با گمراهى‌هايشان رها كنيد، كه شايسته‌ى آن‌ها همان غرق شدن در امواج فسادشان است.

3- در انتظار روزى كه بازگرداننده‌اى، حق را به اهلش برساند باشيد، آنگاه چنان‌كه آن‌ها افرادى محزون بودند، شما محزون خواهيد شد.

4- هنگامى فرا رسد كه از خطاهاى خود، پوزش نتوانيد آورد و حجّت خدا بر شما تمام شده و راه فرارى نداريد.

5- بذر دشمنى اكنون فيمابين نيفشانيد كه اين بذرها، به ثمر خواهند رسيد.

6- به زيان شما است اگر فكر كنيد وضع (موجود) برايتان دوام خواهد يافت، با اين‌كه روزگار به يك رنگ باقى نماند.

7- شايد در سويداى نهان نهضتى برپا گردد و آنان را بر شما برترى دهد كه هميشه بامداد روشن در دل شب تاريك است.

صريح‌تر و برنده‌تر از اين نمى‌توان بر حكومتى تاخت و آن را از عاقبت سركوبگرى و ستم، بيم داد. ابن رومى از يحيى بن عمر جز با لقب شهيد، در قصيده‌ى جيميّه، ياد نمى‌كند.

به فرموده‌ى محققّ بزرگوار علوى، مرحوم علامه‌ى امينى:

به نظر مى‌رسد، ابن رومى تشيع را از پدر و مادرش به ارث برده باشد، زيرا مادرش ايرانى الأصل بود. و تشيّع به مذهب ملتش، ايرانيان، ياران آل على (ع)، نزديك‌تر بود. و هم به اين دليل كه پدرش او را على ناميد و على از اسماء محبوب شيعيان است. بهترين عقيده‌اى كه شايسته است انسان در راه آن بكوشد، عقيده‌اى است كه، انسان را هنگام ترس، دليرى بخشد و چون از دگرگونى‌هاى حوادث، به خشم آمد راه تسلّى خاطر و پوزش را در برابرش بگشايد، آرزوى رسيدن به آينده‌اى بهتر از وضع حاضر را، پيش پايش نهد. و از اين نزديك‌تر تيرگى‌هاى نادانى را بزدايد و حقّ هركس را بپردازد. همه‌ى‌