و مى‌فرمايد: يُوصِيكُمُ اللَّهُ فِي أَوْلادِكُمْ لِلذَّكَرِ مِثْلُ حَظِّ الْأُنْثَيَيْنِ‌

«خدا به شما سفارش مى‌كند كه سهم هر پسر- در ارث- دو برابر دختر مى‌باشد»[1].

و مى‌فرمايد: إِنْ تَرَكَ خَيْراً الْوَصِيَّةُ لِلْوالِدَيْنِ وَ الْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ‌

«اگرشخصى در حال مرگ است ومالى دارد، براى پدر ومادر و نزديكان به معروف [خداپسندانه‌] وصيّت كند، اين كار بر پرهيزكاران حق است»[2].

[با اين همه دليل و شاهد] شما مى‌پنداريد كه بهره‌اى از ارث براى من نيست ...[3]

در اينجا ابوبكر ناگزير شد ادعا كند او به تنهايى از پيامبر صلى الله عليه و آله شنيده كه فرمود:

«نحن معاشر النبياء لا نورِّث درهماً و لا دينارا»

«ما گروه انبيا درهم و دينار- به ارث- برجاى نمى‌گذاريم».

اين اختلاف دومى بود؛ زيرا حضرت زهرا عليها السلام به عمومات ارث در قرآن و اينكه داود براى سليمان ارث برجاى گذاشت و ... با ابوبكر به معارضه برخاست.

در اثباتِ بطلان ادعاى ابوبكر همين بس كه او خود به زُبير بن عوّام (داماد دخترش اسماء، مادر عبدالله بن زبير)، محمّد بن مَسْلَمَه و ديگران از اموال برجاى مانده از پيامبر صلى الله عليه و آله، ارث داد[4].

از اينجاست كه مى‌توانيم دريابيم كه اين دو باب فقهى (بيشتر از ديگر باب‌ها) گاه دچار تبديل و دگرگونى شده‌اند و زمانى به جهل گرفتار آمده‌اند.

[1] . نساء/ 11.

[2] . بقره/ 180.

[3] . احتجاج طبرسى 1: 138؛ نيز بنگريد به شرح نهج البلاغه( ابن ابى الحديد) 16: 209- 253.

[4] . نگاه كنيد به: مجله الرسالة المصريّة، شماره 518، سال يازدهم، ص 457؛ النصّ والاجتهاد: 124.