سخنم را بشنويد و كتمان داريد و آن گاه كه به شهرها و قبيله‌هايتان بازگشتيد، به كسانى كه اطمينان داريد و مورد اعتمادند، بياموزانيد؛ چراكه مى‌ترسم اين سخنانِ حق كهنه شود و از ميان برود[1].

از عبدالله بن سِنان رسيده است كه گفت:

از امام صادق عليه السلام درباره شخصى پرسيدم كه در حال احرام بميرد، با او چه كنند؟

فرمود: عبدالرحمان بن حسن بن على در حال احرام در «ابواء» از دنيا رفت. امام حسين عليه السلام به همراه عبدالله بن عبّاس و عبدالله بن جعفر در كنارش بودند. همان گونه كه ميّت را تجهيز مى‌كنند او را تجهيز كرد، صورتِ او را پوشاند و بوى خوش به كار نبرد [و او را حنوط نكرد].

فرمود: اين دستور در كتاب على عليه السلام هست‌[2].

و درباره محمّد بن حنفيّه نيز اين ماجرا حكايت شده است‌[3].

اينها دلالت دارد بر اينكه اولاد امام على عليه السلام از اصحاب تدوين بودند و در راستاى حفظ سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله و استوار سازى نقل‌شان از آن حضرت، بر كتابت اهتمام مى ورزيدند.

امام سجّاد عليه السلام‌

از امام سجّاد عليه السلام چند رساله بر جاى ماند كه مشهورترين آنها رساله حقوق‌[4] و صحيفه سجاديّه‌[5] مى‌باشد.

[1] . احتجاج طبرسى 2: 19؛ كتاب سليم بن قيس با اندكى اختلاف.

[2] . تهذيب الأحكام 5: 383، حديث 1337.

[3] . الإمام الصادق والمذاهب الأربعة 1: 550.

[4] . بارها اين رساله چاپ شده و بر آن شرح‌هاى زيادى نگاشته‌اند.

[5] . اين كتاب نيز همواره چاپ مى‌شود و شرح‌هاى فراوانى دارد.