ابن بابويه قمى، با اسناد از امام صادق عليه السلام نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمود:

من در كتاب فاطمه عليها السلام مى‌نگرم، هيچ پادشاهى به فرمان‌روايى نمى‌رسد مگر اينكه نام او و نام پدرش در آن ثبت است‌[1].

در كتاب كافي روايت شده كه امام صادق عليه السلام مسئله‌اى را با تكيه بر كتاب حضرت فاطمه عليها السلام پاسخ گفت. كتاب حضرت فاطمه عليها السلام به «مُصْحَف» مشهور است. همان كه مُغرضان براى نارواگويى بر پيروانِ مكتب اهل بيت عليهم السلام دستاويزشان ساخته‌اند، با اينكه پيداست واژه «مصحف» و «صحيفه» از صدر اسلام بر هر كتابى اطلاق مى‌شد، و به «كتاب الله» اختصاص نداشت تا صحّتِ گفته‌هاى آنان لازم آيد.

شيخ طاهر جزائرى مى‌گويد:

چون پيامبر صلى الله عليه و آله درگذشت، صحابه به گردآورى آنچه در عهد آن حضرت نوشته شده بود، در يك جا، مبادرت ورزيدند و آن را «مُصْحَف» ناميدند[2].

امام حسن عليه السلام‌

نزد امام حسن عليه السلام صحيفه پدرش امام على عليه السلام بود. آن را نگهدارى مى‌كرد و علوم پيامبر صلى الله عليه و آله را از آن باز مى‌گفت. عبدالرحمان بن ابى ليلا مى‌گويد:

از حسن بن على درباره قول على درباره «خيار» پرسيدم. صندوقچه‌اى را خواست و صحيفه‌اى زردرنگ از آن بيرون آورد كه در آن قول على درباره خيار نوشته شده بود[3].

در اين حديث دو نكته نهفته است:

[1] . اصول كافى 1: 242، حديث 8.

[2] . معرفة النسخ: 31 و 145؛ توجيه النظر: 6؛ مضمون اين نقل حقيقت ندارد، ليكن شاهد مثال كلمه« مصحف» است كه بر غير قرآن اطلاق مى‌شد.

[3] . العلل( احمد بن حنبل) 1: 346.