سليمان نزد عبدالملك بازگشت و ماجرا را باز گفت. عبدالملك گفت: چه حجّتى دارى كه كتابى بياورى كه فضلى در آن براى ما نيست؟! اهل شام را به امورى آگاه مى‌سازى كه ما نمى‌خواهيم آنها را بفهمند.

سليمان گفت: به همين جهت من دستور دادم آن نوشته استنساخ شده را نابود سازند تا اينكه رأى اميرالمؤمنين را جويا شوم.

پس نظر او را به صواب دانست‌[1].

اكنون در ادامه بحث، مراحل منع و سير پلكانى آن را بيان مى‌كنيم و اينكه چگونه به تدريج منع، اين مواضع را سپرى ساخت تا آنجا كه نظريه منع تدوين حديث و فتح باب اجتهاد، به عنوان قانونى نهادينه در صدر اسلام درآمد.

اين حقيقت، از ميانِ همه ملابساتى كه تاكنون دريافتيم و از اين پس خواهيم شناخت، به دست مى‌آيد.

[1] . الموفّقيّات( زبير بن بكّار): 332- 333.