اللهُمَّ ارْحَم خُلَفائي، الّذين يأتونَ مِن بعدي، يَروُونَ أحاديثي و سُنّتي، وَيُعلِّمُونَها النّاسَ‌[1]؛

پروردگارا، بر خلفاى من رحمت فرست؛ كسانى كه بعد از من مى‌آيند و احاديث و سنّتم را روايت مى‌كنند و به مردم مى‌آموزند.

و در حديث ديگر، درباره‌شان فرمود:

فلا تُقدِّموهم فَتَهْلِكُوا، ولا تُقصِّروا عنهم فَتَهْلِكوا؛ ولا تُعلِّموهم فإنّهم أعْلَمُ منكم‌[2]؛

از آنان پيش نيفتيد كه هلاك مى‌شويد و باز نمانيد كه به هلاكت مى‌افتيد؛ و (چيزى) يادشان مدهيد كه آنها داناتر از شمايند.

و فرمود:

ما إن تَمَسَّكْتُم بهما لن تَضِلُّوا بعدي أبداً[3]؛

تا زمانى كه به قرآن و عترت دست آويخته‌ايد، هرگز (بعد از من) گمراه نشويد.

و فرمود:

وأهل بيتي أمانٌ لأُمّتي مِنَ الاختلاف‌[4]؛

اهل بيت من، براى امّتم مايه امان از اختلاف‌اند.

و ديگر احاديث متواتر، كه در اين زمينه هست.

[1] . الفردوس بمأثور الخطاب 1: 479، حديث 1960؛ كنز العمّال 10: 221، حديث 29167؛ فيض القدير 2: 149.

[2] . المعجم الكبير 5: 166، حديث 497؛( و به نقل از آن در الصواعق المحرقه 2: 439 و 653- 654)؛ مسند احمد 4: 37 و 373- 374.

[3] . التبصره( فيروزآبادى): 369؛ المبسوط( سرخسى) 16: 69.؛ المعجم الصغير الطبرانى 1: 135؛ كنز العمّال 1: 186، حديث 945

[4] . المستدرك على الصحيحين 2: 486، حديث 3676؛( و جلد 3: 162، حديث 4715 و 5926)؛ و نگاه كنيد به: مسند رويانى 2: 253، حديث 152.