ناآفريده را حفظ مى‌كنم و بى وضو نماز مى‌گزارم، و در زمين چيزهايى دارم كه خدا در آسمان ندارد!

عمر از سخن حذيفه به خشم آمد و چون عجله داشت زود رفت و براى اين سخن، در پى آزارِ حُذَيفه برآمد. در ميان راه به على عليه السلام گذشت، آن حضرت ديد غضب در چهره عمر نمايان است، پرسيد: اى عمر، چرا خشمناكى؟

پاسخ داد: حذيفه را ديدم، پرسيدم: چگونه‌اى؟ گفت: در حالى هستم كه حق را خوش ندارم!

على عليه السلام فرمود: راست گفته است! مرگ را خوش ندارد و آن، حق است.

گفت: مى‌گويد: فتنه را دوست مى‌دارم!

حضرت فرمود: درست است! مال و فرزند را دوست مى‌دارد، و خدا مى‌فرمايد: وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ وَ أَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ ...[1])؛ اموال و اولادتان فتنه‌اند.

گفت: يا على، مى‌گويد: به آنچه نديده شهادت مى‌دهد!

فرمود: راست است! به «وحدانيّت خدا» و «مرگ» و «بعث» و «قيامت» و «بهشت» و «دوزخ» و «صراط»، شهادت مى‌دهد و هيچ يك از آنها را نديده است.

گفت: مى‌گويد: من غير مخلوق را حفظ مى‌كنم!

فرمود: راست مى‌گويد! قرآن را حفظ مى‌كند كه غير مخلوق است.

گفت: مى‌گويد: بى وضو نماز مى‌خوانم!

فرمود: راست است! بر پسر عمويم- رسول خدا صلى الله عليه و آله- بى وضو نماز گزارد! و نماز (بر ميّت) بى وضو جايز است.

پرسيد: اى ابا الحسن، سخن بزرگ‌تر از اين را بر زبان مى‌آورد! مى‌گويد: برايم در زمين چيزهايى است كه در آسمان براى خدا نيست!

[1] . تغابن/ 15؛ انفال/ 28.