مكرم اسلام صلى الله عليه و آله اين امور را با اعتقاد به اين كه پيامبر اكرم به طور مستقل (بدون اذن خدا) آن‌ها را انجام نمى‌دهند، در خواست مى‌كردند (و منشاء تبرك نيز، حبِّ به خدا و رسول او و طلب شفا از آثار وجودى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله بوده است)، دقيقاً پس از وفات حضرت نيز، همين اعتقاد در بين مؤمنان هست (و گفتيم: اين نقطه‌ى فارق بين ديدگاه مشركان با مؤمنان مى‌باشد). پس اتهام شرك بى مبناست. اكنون مى‌گوييم بنابه ادله‌ى فراوان در مصادر سنى پيامبر اكرم پس از وفات، حيات دارند، صداى ما را مى‌شنوند، از جمله سيوطى مى‌گويد:

«احاديث حياة الانبياء في قبورهم متواترة؛ احاديثى كه حكايت از حيات انبيا در قبرهايشان مى‌كند، متواتر است.»[1]

وى در كتاب «إنباء الاذكياء بحياة الانبياء» نيز مى‌نويسد:

«حياة النبي صلي الله عليه وسلم في قبره وسائر الأنبياء معلومة عندنا علماً قطعياً لما قام عندنا من الادلّة في ذلك وتواترت به الاخبار الدالّة علي ذلك وقد ألّف الإمام البيهقي جزءاً في حياة الانبياء: في قبورهم؛ نزد ما بنا به ادله‌اى كه مى‌شناسيم حيات نبى اكرم صلى الله عليه [وآله‌] وسلم و ساير انبيا در قبرشان، به علم قطعى، معلوم‌

[1] - سيوطى، جلال الدين، مرقات الصعود: ص 15.