«وَ لَمَّا وَقَعَ عَلَيْهِمُ الرِّجْزُ قالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنا رَبَّكَ بِما عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَ لَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرائِيلَ* فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُمُ الرِّجْزَ إِلى‌ أَجَلٍ هُمْ بالِغُوهُ إِذا هُمْ يَنْكُثُونَ»؛ «و چون بر آنان عذاب مى‌آمد، مى‌گفتند: اى موسى! پروردگارت را به خاطر پيمانى كه با تو دارد. براى ما بخوان كه اگر اين عذاب را از ما برطرف كنى حتماً به تو ايمان مى‌آوريم و بنى اسرائيل را با تو مى‌فرستيم* پس چون عذاب را از آنان تا مدتى كه بايد بدان مى‌رسيدند برطرف كرديم باز هم آن‌ها پيمان مى‌شكستند»

آنان موسى را واسطه قرار دادند تا از خدا بخواهد، خداوند «طوفان، جراد (ملخ)، قُمَّل (كَنَه)، ضفادع (قورباغه‌ها) ودمّ (خون)» كه از آن در آيه 133 سوره اعراف خبر داده، از آنان بردارد و خداوند نيز، بنا به درخواست موسى عليه السّلام اين گرفتارى‌ها را بر طرف ساخت. حضرت ابراهيم نيز براى آزر وعده به استغفار مى‌دهد:

«... إِلَّا قَوْلَ إِبْراهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَكَ ...» (ممتحنه/ 4)؛ «جز سخن ابراهيم كه به پدرش گفت: حتماً براى تو استغفار مى‌كنم» (و نيز نك: آيه 47/ سوره مريم)