و بالآخره اين كه: اگر كسى اين موارد ادّعا شده را ملاحظه كند، مى‌بيند كه با قواعد لغت و اسلوب قرآن كريم و بلاغت بسيار بالاى آن، هماهنگ نيستند و همين دلالت مى‌كند كه اين موارد، كلام الله نمى‌باشند وداراى زيبايى وحلاوت و تازگى قرآن نمى‌باشند بلكه از ركيك بودن و سست و بى‌قاعده بودن آن، افراد لب به اعتراض مى‌گشايند و اين چگونه مى‌تواند در كنار كلام الله قرار گيرد كه معجزه جاويد پيامبر اكرم (ص) است؟ در اين مورد، شيخ بلاغى در مقدّمه تفسير آلاء الرحمن به تفصيل سخن گفته و براى مطالعه بيشتر بايد بدان رجوع كرد. كسى كه اين ادّعاها را ملاحظه كند، مى‌بيند كه بعضى از آنها از احاديث نبوى، يا از سنّت، يا احكام بوده‌اند و اينان گمان كرده‌اند كه از قرآن‌است؛ چنان كه عدّه‌اى روايت كرده‌اند حديث:

الوَلَدُ للفراش و للعاهر الحجر؛

فرزند مال پيوند زناشويى است و زناكار سنگسار مى‌شود، از آيات قرآن است!! در حالى كه شكّى وجود ندارد كه اين، حديث است.

علاوه بر اين، آيات ادّعا شده با الفاظ متعدّد و تعابير مختلف روايت شده‌اند و اگر قرآن مى‌بود، با الفاظ واحدى نقل مى‌شد.

اقسام نسخ و چگونگى نسخ تلاوت‌

«نسخ» را در قرآن كريم به سه قسمت تقسيم كرده‌اند: