اگر پيرمرد و پيرزن با هم زنا كردند، حتماً آنان را رجم كنيد، اين عذابى است از سوى خداوند و همان خداوند عزيز و حكيم است، هر آينه ما اين آيه را قرائت مى‌كرديم.[1]

ابن اشته نقل‌كرده است:

در المصاحف از ليث بن سعد آمده‌است: عمر بن خطّاب، آيه رجم را پيش زيد بن ثابت آورد، امّا زيد آن را از او قبول نكرد و يادداشت ننمود؛ چون خبر واحد بود و شاهدى براى خود نداشت.[2]

ابن حزم در المحلى آيه رجم را بر اين حمل كرده است كه لفظ آن نسخ شده و حكم آن باقى مانده است!

اين حمل باطلى است؛ زيرا اگر لفظ آن منسوخ شده بود، عمر آن را نمى‌آورد تا در مصحف نوشته شود.

ابن ظفر در الينبوع نسخ تلاوت را انكار كرده و گفته است:

به وسيله‌ى خبر واحد، قرآن بودن متنى ثابت نمى‌شود.[3]

ابوجعفرنحاس آن را برسنّت‌حمل‌كرده و گفته است:

اسناد حديث، صحيح است، الّا اين كه حكم آن، حكم قرآن نيست كه جماعتى آن را از جماعت ديگر به صورت متواتر نقل كرده‌اند، امّا مى‌تواند از سنّتِ ثابت شده باشد. و گاهى انسان مى‌گويد: آن را اين گونه مى‌خواندم واز قرآن نبود. دليل بر اين مطلب آن است‌كه‌وى‌

[1] - المستدرك: 4/ 360- 359؛ مسند احمد: 1/ 50، 40، 36، 29، 23؛ طبقات ابن سعد: 334: 3؛ سنن الدارمى: 2/ 179.

[2] - الاتقان: 3/ 206.

[3] - البرهان زركشى: 2/ 43.