مستقبله و مباين بين محارمه من كبير أوعد عليه نيرانه، او صغير أرْصد له غفرانه و بين مقبول في أدناه، موسّع في اقصاه.[1]

كتاب پروردگارتان ميان شماست كه بيان كننده حلال و حرام، واجب و مستحب، ناسخ و منسوخ، مباح و ممنوع، خاص و عام، پندها و مثلها، مطلق و مقيّد، محكم و متشابه مى‌باشد. عبارات مجمل خود را تفسير و نكات پيچيده خود را روشن مى‌كند. از واجباتى كه پيمان شناسايى آن را گرفت و مستحبّاتى كه آگاهى از آنها لازم نيست.

قسمتى از احكام دينى در قرآن واجب شمرده شد كه ناسخ آن در سنّت‌پيامبر (ص) آمده و بعضى از آن در سنّت پيامبر (ص) واجب شده كه در كتاب خدا ترك آن مجاز بوده است. بعضى از واجبات، وقت محدودى داشته كه در آينده از بين رفته است. محرّمات الهى از هم جدا مى‌باشند. برخى از آنها، گناهان بزرگ است كه وعده آتش دارد و بعضى كوچك كه وعده بخشش داده است و برخى از اعمال كه اندكش مقبول و در انجام بيشتر آن آزادند.

ب: و مى‌فرمايد:

أَمْ أنزل اللهُ ديناً ناقصاً فاستعان بهم على إتمامه؟ ام كانوا شركاء له؟! فلهم ان يقولوا و عليه أنْ يرضى! ام انزل الله سبحانه دينا تاماً فقصّر الرسول (ص) عن تبليغه و ادائه؟ و الله سبحانه يقولُ:

... مَّا فَرَّطْنَا فِي الكِتَابِ مِن شَيْ‌ءٍ ...[2].[3]

[1] - نهج البلاغه: خطبه‌ى اول، ترجمه محمد دشتى.

[2] - سوره انعام( 7): 38.

[3] - شرح نهج البلاغه: 1/ 288، خطبه 18( ترجمه محمّد دشتى).