دنبال مى‌كرد تا وى را به‌گونه‌اى ويژه آماده سازد و بتواند در ساختار آيين پيامبر خاتم، كه خداوند بهترين آفريده‌ها و برگزيده بندگانش را به رهبرى آن انتخاب كرده بود، نقش معنوى بزرگى ايفا نمايد.

بدين‌گونه، خداوند زمينه را براى على عليه السّلام به شكلى فراهم آورد تا از كودكى تحت توجهات رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم زندگى كند و از علاقه و مهر و محبت وى بهره‌مند شود و از اخلاق نكو و فضايل برجسته آن حضرت درس‌ها بياموزد. پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم همانند فرزند خود با او رفتار مى‌كرد ... على عليه السّلام در تمام تغيير و تحولات غيبى كه براى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم پيش آمد، در كنار آن بزرگوار قرار داشت و در طول روز از او جدا نمى‌شد.[1]

سيره و روشى كه تاريخ از امام على عليه السّلام براى ما نگاه داشته- با ژرف‌نگرى و قدرت- به روشنى، حاكى از اين است كه امام عليه السّلام تا چه پايه از آمادگى روحى قبل و بعد از بعثت، توسط نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم بهره‌مند گشته كه علاوه‌بر مرجعيّت سياسى بعد از رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم از شايستگى مرجعيّت فكرى و علمى نيز برخوردار باشد.

4. نمايى از شخصيّت پيامبر، پيش از بعثت‌

در آن زمان كه ضعف و سستى و ازهم‌گسستگى رشته‌هاى پيوند جامعه جزيرة العرب در همه زواياى آن پديدار گشته بود، نام محمد بن عبد اللّه صلّى اللّه عليه و اله و سلم بر تارك آن جامعه پرتوافكن شد و شخصيّت آن بزرگوار درخشش و برجستگى فزاينده‌اى يافت.

[1] . نهج البلاغه خطبه 192. شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد 4/ 315.