خديجه، مهريه را در اموال خود برعهده گرفت ... برخى با تعجب گفتند:

شگفتا! زنان مهريه را به نفع مردان، برعهده مى‌گيرند. ابو طالب از اين سخن برآشفت و فرمود: «اگر آن مردان، در رتبه و مقام برادرزاده من باشند، از ناحيه زنان با گران‌ترين بها و بالاترين مهريه، درخواست ازدواج با آنان مى‌شود و اگر نظير شما باشند، جز با بالاترين مهريه، به ازدواج با آنان تن درنخواهند داد.»

از برخى منابع استفاده مى‌شود كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم خود، مهريه خديجه را پذيرفت و اگر اين كار را توسط ابو طالب نيز انجام داده باشد، چندان مانعى ندارد. از سخنان ابو طالب در مجلس خواستگارى مى‌توان جايگاه والاى رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را در دل مردم و مجد و عظمتى را كه بنى هاشم از آن بهره‌مند بودند، دريافت.

خديجه قبل از ازدواج با پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم‌

خديجه عليها السّلام در خانواده‌اى اصيل و خوش‌نام و داراى اخلاق نكو و پسنديده، كه پيرو دين حنيف ابراهيم عليه السّلام بودند، پا به عرصه وجود نهاد. در آن زمان كه پادشاه يمن تصميم گرفت حجر الأسود را از كعبه بازگرفته و با خود به يمن ببرد؛ خويلد، پدر خديجه با وى به نزاع و كشمكش پرداخت و در مسير دفاع از آرمان و مناسك دينش، از هواداران فراوان پادشاه، ترسى به دل راه نداد.

أسد بن عبد العزّى- جدّ خديجه- از چهره‌هاى بارز شركت‌كننده در حلف الفضول به‌شمار مى‌آمد كه بر پايه يارى ستمديدگان برپا گرديد و رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم به اهميّت اين پيمان گواهى داد[1] و ارزش‌هايى را كه اين پيمان بر

[1] . سيره نبوى 1/ 141.