4. هركس با پيامبر قرار و پيمانى بسته تا پايان مدتش، از اعتبار برخوردار است. مشركان تنها چهار ماه مهلت دارند به اسلام بگروند و پس از گذشت اين مدت هر مشركى در سرزمين اسلامى ديده شود، به قتل خواهد رسيد.

وحى الهى بر پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم نازل شد و اين اصل مهم را به آن حضرت ابلاغ نمود كه:

«أنه لا يؤدى عنك الّا انت او رجل منك»؛[1]

موضوع برائت از مشركان را بايد خود ابلاغ كنى، و يا كسى از خودت، ابلاغ نمايد.

اين‌جا بود كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم، امير مؤمنان عليه السّلام را براى اين مأموريت اعزام فرمود. على بن ابى طالب عليه السّلام نيز ميان انبوه جمعيّت حاجيان به پا خاست و با قدرت و بى‌پروايى كه با قاطعيّت و روشنى پيام، متناسب بود به قرائت آن پرداخت و مردم با توجه و دقّت به آن گوش فرادادند. تأثير اين پيام بر مشركان به‌گونه‌اى بود كه همگى اسلام آورده و حضور پيامبر شرفياب شدند.

2. مباهله نصاراى نجران‌

سران و انديشمندان مسيحيان نجران در يك گردهمايى نامه رسول اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را كه حضرت در آن، آنان را به پذيرش اسلام دعوت كرده بود، مورد بررسى قرار دادند، ولى به نتيجه‌اى نهايى دست نيافتند. آن‌ها نوشته‌هائى در اختيار داشتند كه بر ظهور پيامبرى پس از حضرت عيسى عليه السّلام تأكيد داشت و امورى كه از محمد سرزده بود به پيامبرى او اشاره داشت. ازاين‌رو، تصميم‌

[1] . كافى 1/ 326؛ ارشاد 37؛ واقدى 3/ 1077؛ خصايص نسايى 20؛ صحيح ترمذى 3/ 183؛ مسند احمد 3/ 283؛ فضائل الخمسه من الصحاح السته 2/ 343.