6. عمره قضا

دوران صلح و آرامش سپرى شد و پيامبر و مسلمانان همواره در پى تحكيم اركان حكومت اسلامى مى‌كوشيدند. پس از فتح خيبر تحركات نظامى مهمى جز اعزام گروه‌هاى تبليغى و يا مجموعه نيروهايى كه براى گوشمالى برخى عناصر آشوب‌طلب، از شهر بيرون مى‌رفتند، رخ نداد.

با گذشت يك سال از صلح حديبيه، دو طرف پايبند به اجراى مواد قرارداد بودند. و اينك زمان آن فرارسيده بود كه پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان با پايان يافتن مدت قرارداد خود به زيارت بيت اللّه الحرام مشرّف شوند. ازاين‌رو، جارچى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم اعلام كرد كه مسلمانان براى انجام عمره قضا آماده شوند. دو هزار تن از مسلمانان در اين سفر پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم را همراهى مى‌كردند و جز شمشيرهاى نيام كرده، با خود هيچ‌گونه سلاحى برنگرفتند.

احتياط و هوشمندى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم به اندازه‌اى بود كه به جهت احتمال درگيرى، گروهى مسلح را در (مرّ الظهران) گمارد تا به هنگام ضرورت، نيروى آماده‌اى جهت دفاع در اختيار داشته باشد.

زمانى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم به ذو الحليفه رسيد، خود و يارانش محرم شدند و شصت شتر براى قربانى با خود داشتند و تعداد سوارانشان قريب به صد تن مى‌رسيد كه آن‌ها را به فرماندهى محمد بن مسلمه قبل از ديگران اعزام نمود و سران قريش و هواداران آن‌ها با اين ادعا كه خواهان چهره پيامبر اكرم و ياران او نيستند، به قلّه‌هاى كوه و بلندى‌هاى مجاور مشرف به مكّه بالا رفتند، ولى شكوه و جلال نبىّ اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم و عظمت منظره حضور مسلمانان كه لبيك‌گويان رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم را در ميان گرفته بودند چشمانشان را خيره ساخت و مبهوت‌