مواد پيمان‌نامه‌

به علت سختگيرى «سهيل» در شروط قرارداد صلح، گفت‌وگوها در آستانه شكست قرار گرفت و در پايان، بر موادى چند از پيمان‌نامه توافق حاصل شد كه عبارت بودند از:

1. دو طرف متعهد شدند تا 10 سال با يكديگر به ستيز و جنگ برنخيزند و مردم در اين مدت در امنيّت و آرامش به‌سر برند و متعرّض يكديگر نشوند.

2. اگر فردى از قريش بدون اجازه بزرگ‌تر خود نزد پيامبر آمد، وى را به قريش بازگرداند، ولى اگر كسى از طرفداران حضرت به قريش پيوست، او را نزد پيامبر بازنگردانند.

3. هركس به دلخواه خود مى‌تواند با پيامبر و يا قريش پيمان بسته بدو بگرود.

4. رسول خدا در آن سال يارانش را به مدينه بازگرداند و حق ورود به مكه نداشته باشند، بلكه سال آينده بدانجا وارد شوند و مدت سه روز در مكّه اقامت نمايند و جز سلاحى كه مسافر با خود دارد اسلحه‌اى با خود حمل نكنند و شمشيرها در نيام باشد.[1]

5. كسى به دست‌برداشتن از آيين خود مجبور نشود و مسلمانان بتوانند در مكّه آشكارا و آزادانه به پرستش خدا بپردازند و اسلام در مكّه حاكم باشد و هيچ‌يك از مسلمانان مورد آزار و اذيّت و نكوهش قرار نگيرند.[2]

6. دست به سرقت نزنند و به يكديگر خيانت نورزند، بلكه دو طرف اموال يكديگر را محترم بشمارند.[3]

[1] . سيره حلبى 3/ 21.

[2] . بحار الأنوار 20/ 352.

[3] . مجمع البيان 9/ 117.