بدين‌سان، بنى نضير با نافرمانى از دستور رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در دژهاى خود سنگر گرفتند.

پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم زمانى كه از تصميمات منافقان آگاهى يافت، ابن ام مكتوم را بر مدينه گمارد و براى محاصره بنى نضير از شهر خارج شد. حضرت در برخورد با آنان از شيوه‌اى استفاده كرد كه به‌گونه‌اى ذلّت‌بار و تنها با حق حمل يك بار شتر از اموال خود، آنان را به تسليم و خروج از مدينه مجبور ساخت.[1]

مسلمانان اموال و دارايى و اسلحه فراوانى را به غنيمت گرفتند ولى رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم با گردآوردن مسلمانان به آن‌ها پيشنهاد كرد كه غنايم موجود به مهاجران اختصاص يابد، تا بتوانند استقلال اقتصادى خودشان را بازيابند.

بدين‌ترتيب، پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و اله و سلم تنها به سهل بن حنيف و أبو دجانه دو تن از فقراى انصار، مقدارى از اين غنايم بخشيد[2].

8. درگيرى نظامى بعد از احد

سكون و آرامش بر فضاى مدينه حاكم گشت و منافقان از آشكار شدن نقشه‌هاى خود سخت به هراس افتادند و مطمئن شدند كه مرحله بعدى، نوبت درهم شكستن آن‌ها خواهد بود. در همين شرايط به پيامبر صلّى اللّه عليه و اله و سلم خبر رسيد كه قبيله غطفان در پى تدارك نيرو براى حمله به مدينه است. رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم و مسلمانان به‌سرعت براى رويارويى با آن‌ها از شهر خارج شدند، ولى ناگاه با دشمنى كه مهياى رويارويى با آن‌ها شده بود روبه‌رو گشتند. هريك از دو سپاه از مشاهده حريف به هراس افتاد و هيچ‌گونه درگيرى ميان آنان به وجود نيامد،

[1] . سوره مبارك حشر جريان بيرون رفتن بنى نضير را توصيف كرده است.

[2] . ارشاد/ 47.